Στην «Κατάρα των τριάντα αργυρίων», το τελευταίο επεισόδιο της διάσηµης βελγικής σειράς κόµικς, το πρωταγωνιστικό ντουέτο φτάνει µέχρι τα µέρη µας. Λύνει µια αρχαία κατάρα και παίρνει µια µυρωδιά από τις χάρες και τις οµορφιές της Ελλάδας του 1950, όπως τις είδαν οι δηµιουργοί του βασισµένοι σε εικόνες γνωστών φωτογράφων της εποχής. Πιστολίδι στα σοκάκια της Πλάκας. Καταδίωξη στη Μάνη και φρεναρίσµατα µπροστά από ένα κοπάδι τροµαγµένα πρόβατα. Γερµανικές τορπίλες στανερά του Αιγαίου, κατασκοπεία σε ένα ψαρονήσι της Κρήτης και µερικές γουλιές «Ρετσίνα Κουρτάκη».
Οχι, στην πιο πρόσφατη ιστορία τους, ο Μπλέικ και ο Μόρτιµερ δεν έµπλεξαν σε περιπέτειες ενώ παραθέριζαν στα ελληνικά νησιά. Ηρθαν µέχρι εδώ παίρνοντας το πρώτο αεροπλάνο της ΤΑΕ, προγόνου της Ολυµπιακής, προσκεκληµένοι ενός έλληνα καθηγητή αρχαιολογίας. Για να αναµετρηθούν µε τον αιώνιο αντίπαλό τους, τον φιλοχρήµατο συνταγµατάρχη Ολρικ, λάτρη κάθε βρωµοδουλειάς, και για να διαπιστώσουν ότι τα θρυλικά τριάντα αργύρια ίσως και να µη χάθηκαν οριστικά µετά το απονενοηµένο διάβηµα του κατόχου τους.
Η πρόταση για µια περιπέτεια των Φράνσις Μπλέικ και Φίλιπ Μόρτιµερ µε ελληνικό άρωµα είχε πέσει στο τραπέζι ήδη µετά την «Αλλόκοτη Επαφή» του 2001. Ηταν η κυκλοφορία που µε τις πωλήσεις της απέδειξε στην εκδοτική Dargaud ότι η διακοπή των περιπετειών των ηρώων που ο Εντγκαρ Τζέικοµπς αφηγήθηκε από το 1946 µέχρι το 1987 θα ήταν εντελώς ασύνετη. Περίπου την ίδια στιγµή, η Ελλάδα ετοιµαζόταν για τη φιλοξενία των Ολυµπιακών Αγώνων τραβώντας όλο και περισσότερα αισιόδοξα βλέµµατα πάνω της και η γαλλική εκδοτική εταιρεία έκρινε ότι η περιπέτεια που θα διαδραµατιζόταν µε φόντο τα αστικά αλλά και φυσικά τοπία της χώρας, δικαιούταν να πάρει έκταση δύο ολόκληρων τόµων. Η αρχική ιδέα γιαεικονογράφηση από τον Τεντ Μπενουά σκόνταψε στη διακριτική αποχώρησή του και έτσι το σενάριο του Βέλγου Ζαν Βαν Χαµ αποφασίστηκε να συνοδευτεί από τα σκίτσα του συµπατριώτη του Ρενέ Στερν.
Ο Ιούδας στο Αιγαίο;
Τι κλήθηκε να εικονογραφήσει ο γνωστός από τη σειρά «Adler» σχεδιαστής; Το στόρι αρχίζει όταν µετά την απόδραση του Ολρικ από τη φυλακή,ο πράκτορας Φράνσις Μπλέικαναζητεί τα ίχνη του, ενώ ο καθηγητής Φίλιπ Μόρτιµερ καλείται στην Ελλάδα από τον καθηγητή Γιώργο Μαρκόπουλο για να συνδράµει στην επίλυση ενός συγκλονιστικούαρχαιολογικού µυστηρίου. Φαίνεταιπως ο Ιούδας ο Ισκαριώτης όχι µόνο δεν αυτοκτόνησε, αλλά κατέφυγε µαζί µε τις ενοχές του στο ίδιο ελληνικό νησί που είχε εγκατασταθεί κάποιος ιερέας Νικόδηµοςµαζί µε το εκκλησίασµά του, µετά τους διωγµούς των πρωτοχριστιανών της Ρώµης.
Την ίδια στιγµή που οι ήρωες και οι σύµµαχοί τους αναζητούν την άκρη του κουβαριού, ο αξιωµατικός των Ναζί Ράινερ Φον Σταλ πλέει στο Αιγαίο παρέα µε τον Ολρικ, ελπίζοντας ότι θα χρησιµοποιήσει τη µυστική δύναµη των τριάντα αργυρίων για να γίνει κυρίαρχος του κόσµου. Για άλλη µια φορά όµως οι αλαζόνες «κακοί» υπολογίζουν χωρίς τους «καλούς» ξενοδόχους. Μαζί µε τη συνεισφορά της ανιψιάς του Μαρκόπουλου, Ελένης Φιλιππίδη, ο Μπλέικ και ο Μόρτιµερ κάνουν ένα πέρασµα από το «Μεγάλη Βρετανία», κυνηγούν εχθρούς στην Αθήνα σκοντάφτοντας σευπαίθρια µανάβικα, ξαποσταίνουν σε µια ταβέρνα πλάιστη θάλασσα ενός γραφικού νησιού και ακολουθούν τους Ναζί µέχρι την Αχερουσία Λίµνη, όπου τους νικούν οριστικά, υποβοηθούµενοι από το αγουροξυπνηµένο φάντασµα του δωδέκατου αποστόλου. Επιστηµονική φαντασία ή θεολογική πραγµατικότητα; Μάλλον τίποτα από τα δύο. Η κατασκοπεία, η φαντασία και η αρχαιολογία, τα τρία παραδοσιακά µοτίβα των κατορθωµάτων των Μπλέικ και Μόρτιµερ, χρησιµοποιούνται και σε αυτό το επεισόδιο, παραδίδοντας µαθήµατα κλασικής, στιβαρής, µεταπολεµικής περιπέτειας. Μόνο που µερικούς µικρούς κινδύνους θα είχαν να αντιµετωπίσουν και οι εκδότες των δύο τόµων της «Κατάρας των τριάντα αργυρίων».
Ενα πρώτο, εύκολο ζήτηµα, ήταν ηπιστή απεικόνισητης Αθήνας και της ελληνικής επαρχίας της δεκαετίας του '50, που έπειτα από µια µικρή αναζήτηση λύθηκεµε τον εντοπισµό του «ελληνικού συνδέσµου» και προµηθευτή του κατάλληλου οπτικού υλικού. «Ενας συνεργάτης των δηµιουργών µού ζήτησε εικόνες από την Αθήνα της δεκαετίας του '40 και του '50. Για να δουν πώς έµοιαζε η οδός Σταδίου, η Πατησίων και το Αρχαιολογικό Μουσείο ή η Πλάκα», λέει στα «ΝΕΑ» ο Χάρης Γιακουµής, φωτογράφος και ιστορικόςτης τέχνης στο Πανεπιστήµιο του Παρισιού, που δέχθηκε πρόθυµα να συνεργαστεί. «Εψαξα στη συλλογή µου και ο σκιτσογράφος πήρε στα χέρια του ένα CD µε εικόνες, µεταξύ άλλων, του ∆ηµήτρη Χαρισιάδη και της Nelly's». Τα εµπόδια της έκδοσης όµως θα χειροτέρευαν. Ο Στερν όχι µόνο προτιµούσε να τραβάει αργά τις γραµµές του εκνευρίζοντας την Dargaud, αλλά άθελάτου θα εγκατέλειπε και την παραγωγή στη µέση. Το 2006 στην κατοικία του στην Καραϊβική άφησε µαζί µε το πενάκι του την τελευταία του πνοή, χωρίς να έχει ολοκληρώσει περισσότερους από 30 πίνακες του πρώτου τόµου.
Η λύση θα βρισκόταν εύκολα από τη «γενναία» σύντροφό του Σαντάλ Σπιγκελέρ. «Ηρθε µόνη της και µας είπε ότι ήθελε να τιµήσει το έργο του Στερν τελειώνοντάς το», δήλωνε τότε ο Φίλιπ Οστερµαν, διευθυντής σύνταξης της σειράς. «Χρειάστηκε να προσαρµοστεί στο ύφος του που ήταν πολύ διαφορετικό, τα κατάφερε όµως και ολοκλήρωσε τον πρώτο τόµο». Οσο για τον δεύτερο, η παραγωγή θα τον ανέθετε στον Αντουάν Οµπίν Φρεσόν, που παρά το νεαρό της ηλικίας του παρέµενε πιστός στη στυλιστική παράδοσητου Εντγκαρ Τζέικοµπς.
Οι δύο τόµοι της «Κατάρας» θα έβλεπαν το φως της δηµοσιότητας το 2009 και το 2010 αντίστοιχα, µε το σκίτσο να εµφανίζει αδιόρατες διαφοροποιήσεις, παρά τους τρεις διαφορετικούς υπευθύνους. Κρατούσε ζωντανή τηνπαράδοσητης «ligne claire», της «καθαρής γραµµής» των γαλλοβελγικών κόµικς, που δεν έδινε µεγάλη σηµασία στις σκιές ή τις πυκνές µολυβιές, προτιµώνταςνα δηµιουργεί έντονο κοντράστ, µόνο µεταξύ των σχεδόν απλοϊκών προσώπων και του ιδιαίτερα ρεαλιστικού background. Το τελευταίο, βασισµένο στο υλικό του Χάρη Γιακουµή, συνέβαλε σύµφωνα µε τον ίδιο «ώστε οι αναγνώστες να µπουν στην ατµόσφαιρα και οι εικόνες στο φόντο να µην περνούν απαρατήρητες». Και µάλλον γι' αυτούς τους λόγους τα αντίτυπα και των δύο τόµων _ που αναµένεται να έρθουν στην Ελλάδα τους επόµενους µήνες _ αυξάνονται µέχρι σήµερα κατά εκατοντάδες, εµπνέοντας και µια εφαρµογή για τις συσκευές της Apple. Αλλά και γιατί ο Μπλέικ, ο Μόρτιµερ και οι σύµµαχοί τους έρχονται να σώσουν τη χώρα που τραβάει και πάλι πολλά βλέµµατα, αν και λίγο πιο δύσπιστα αυτή τη φορά. Ευτυχώς που οι δύο ήρωες, αν και ακούν λίγες ελληνικές βρισιές της εποχής, στο τέλος της περιπέτειάς τους, αφού έχουν βγει νικητές και έχουν προβλέψει κατά λάθος τη δικτατορία των συνταγµαταρχών, καταφέρνουν να γευτούν µε την ησυχία τους ένα ζουµερό σουβλάκι.
Ενα πρώτο, εύκολο ζήτηµα, ήταν ηπιστή απεικόνισητης Αθήνας και της ελληνικής επαρχίας της δεκαετίας του '50, που έπειτα από µια µικρή αναζήτηση λύθηκεµε τον εντοπισµό του «ελληνικού συνδέσµου» και προµηθευτή του κατάλληλου οπτικού υλικού. «Ενας συνεργάτης των δηµιουργών µού ζήτησε εικόνες από την Αθήνα της δεκαετίας του '40 και του '50. Για να δουν πώς έµοιαζε η οδός Σταδίου, η Πατησίων και το Αρχαιολογικό Μουσείο ή η Πλάκα», λέει στα «ΝΕΑ» ο Χάρης Γιακουµής, φωτογράφος και ιστορικόςτης τέχνης στο Πανεπιστήµιο του Παρισιού, που δέχθηκε πρόθυµα να συνεργαστεί. «Εψαξα στη συλλογή µου και ο σκιτσογράφος πήρε στα χέρια του ένα CD µε εικόνες, µεταξύ άλλων, του ∆ηµήτρη Χαρισιάδη και της Nelly's». Τα εµπόδια της έκδοσης όµως θα χειροτέρευαν. Ο Στερν όχι µόνο προτιµούσε να τραβάει αργά τις γραµµές του εκνευρίζοντας την Dargaud, αλλά άθελάτου θα εγκατέλειπε και την παραγωγή στη µέση. Το 2006 στην κατοικία του στην Καραϊβική άφησε µαζί µε το πενάκι του την τελευταία του πνοή, χωρίς να έχει ολοκληρώσει περισσότερους από 30 πίνακες του πρώτου τόµου.
Η λύση θα βρισκόταν εύκολα από τη «γενναία» σύντροφό του Σαντάλ Σπιγκελέρ. «Ηρθε µόνη της και µας είπε ότι ήθελε να τιµήσει το έργο του Στερν τελειώνοντάς το», δήλωνε τότε ο Φίλιπ Οστερµαν, διευθυντής σύνταξης της σειράς. «Χρειάστηκε να προσαρµοστεί στο ύφος του που ήταν πολύ διαφορετικό, τα κατάφερε όµως και ολοκλήρωσε τον πρώτο τόµο». Οσο για τον δεύτερο, η παραγωγή θα τον ανέθετε στον Αντουάν Οµπίν Φρεσόν, που παρά το νεαρό της ηλικίας του παρέµενε πιστός στη στυλιστική παράδοσητου Εντγκαρ Τζέικοµπς.
Οι δύο τόµοι της «Κατάρας» θα έβλεπαν το φως της δηµοσιότητας το 2009 και το 2010 αντίστοιχα, µε το σκίτσο να εµφανίζει αδιόρατες διαφοροποιήσεις, παρά τους τρεις διαφορετικούς υπευθύνους. Κρατούσε ζωντανή τηνπαράδοσητης «ligne claire», της «καθαρής γραµµής» των γαλλοβελγικών κόµικς, που δεν έδινε µεγάλη σηµασία στις σκιές ή τις πυκνές µολυβιές, προτιµώνταςνα δηµιουργεί έντονο κοντράστ, µόνο µεταξύ των σχεδόν απλοϊκών προσώπων και του ιδιαίτερα ρεαλιστικού background. Το τελευταίο, βασισµένο στο υλικό του Χάρη Γιακουµή, συνέβαλε σύµφωνα µε τον ίδιο «ώστε οι αναγνώστες να µπουν στην ατµόσφαιρα και οι εικόνες στο φόντο να µην περνούν απαρατήρητες». Και µάλλον γι' αυτούς τους λόγους τα αντίτυπα και των δύο τόµων _ που αναµένεται να έρθουν στην Ελλάδα τους επόµενους µήνες _ αυξάνονται µέχρι σήµερα κατά εκατοντάδες, εµπνέοντας και µια εφαρµογή για τις συσκευές της Apple. Αλλά και γιατί ο Μπλέικ, ο Μόρτιµερ και οι σύµµαχοί τους έρχονται να σώσουν τη χώρα που τραβάει και πάλι πολλά βλέµµατα, αν και λίγο πιο δύσπιστα αυτή τη φορά. Ευτυχώς που οι δύο ήρωες, αν και ακούν λίγες ελληνικές βρισιές της εποχής, στο τέλος της περιπέτειάς τους, αφού έχουν βγει νικητές και έχουν προβλέψει κατά λάθος τη δικτατορία των συνταγµαταρχών, καταφέρνουν να γευτούν µε την ησυχία τους ένα ζουµερό σουβλάκι.
Για να δουν πώς έµοιαζε η οδός Σταδίου, η Πατησίων και το Αρχαιολογικό Μουσείο ή η Πλάκα, χρησιµοποίησαν φωτογραφίες µεταξύ άλλων, του ∆ηµήτρη Χαρισιάδη και της Nelly's, που τους παραχώρησε ο Χάρης Γιακουµής, φωτογράφος και ιστορικός της τέχνης στο Πανεπιστήµιο του Παρισιού
info
Μπλέικ και Μόρτιµερ, «Η Κατάρα των τριάντα αργυρίων», τόµοι 1, 2. Τιµή Amazon:
13,80 ευρώ, 14,20 ευρώ
Πηγή ΤΑ ΝΕΑ
18.6.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου