«Πότε θα γίνουν οι Special Olympics στην Αθήνα; Οπως και στους Ολυμπιακούς του 2004 έτσι και φέτος θα έρθω για να γίνω εθελόντρια». Η Αγγελική Μπαλοδήμα - Μπαρτολομέι δεν είναι μια τυπική περίπτωση Ελληνοαμερικανίδας. Μπορεί να έχει γεννηθεί, να ζει και να εργάζεται στο Σικάγο, αλλά η αγάπη της για την Αθήνα την κάνει να είναι ενήμερη για όλα τα μεγάλα γεγονότα, ευχάριστα και δυσάρεστα.
Η καθηγήτρια στο School of Education του North Park University του Chicago έχει καταγωγή από την Πύλο. Ομως σε νεαρή ηλικία ήρθε από τις ΗΠΑ στην Αθήνα, για να φοιτήσει στο Κολέγιο Derree και τη Ράλλειο Σχολή. Τα χρόνια της παραμονής της όχι μόνο τελειοποίησε τα ελληνικά της, που έτσι κι αλλιώς ήταν σε εξαιρετικό επίπεδο, αλλά γνώρισε από κοντά την πρωτεύουσα. Και την ερωτεύτηκε σε τέτοιο βαθμό που έγραψε έναν ολόκληρο τουριστικό οδηγό για την πόλη, που απευθύνεται σε Αμερικανούς. Τίτλος: «Footsteps Through Athina: A Traveler’s Guide to Athens and Greek Culture». Εχει, μάλιστα, βάλει και ένα ειδικό γλωσσάρι για τη σημασία αλλά και την προφορά ελληνικών λέξεων.
«Οταν ήρθα να εγκατασταθώ στην Αθήνα τη δεκαετία του ’80, ένας νέος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου. Ο καλύτερος τρόπος για να μαθαίνεις ένα μέρος είναι να το περπατάς και θυμάμαι να μην έχω αφήσει στενό που να μην έχω δει. Οι άνθρωποι ήταν ζεστοί και φιλόξενοι, οι γειτονιές είχαν το δικό τους χρώμα και σε σχέση με το Σικάγο μου φαινόταν ένα ολότελα διαφορετικό σύμπαν. Πιο κοντά στον άνθρωπο, πιο κοντά στα μέτρα του, από μια αχανή αμερικανική πόλη. Αμέσως αισθάνθηκα σπίτι μου και θέλησα αυτήν την υπέροχη αίσθηση να τη μοιραστώ. Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα να γράψω ένα μικρό οδηγό που να βοηθάει τους ξένους να ανακαλύψουν την Αθήνα. Το 2008 έκανα το όνειρο αυτό πραγματικότητα, έπειτα από εμπεριστατωμένη επιτόπια έρευνα και μελέτη» μας λέει, στη συνάντηση που είχαμε μαζί της στο Κολωνάκι πριν από λίγο καιρό.
Παρά το γεγονός ότι έχει πολλές υποχρεώσεις και ταξίδια, η Αγγελική πάντα βρίσκει τον χρόνο να έρχεται στην Ελλάδα. «Από τότε που αποφοίτησα από τη Ράλλειο μέχρι σήμερα έχουν περάσει πολλά χρόνια. Ομως παρακολουθώ στενά την πόλη, τα τεκταινόμενα, τις αλλαγές. Ενημερώνομαι για τα καλά στέκια. Διαβάζω ελληνικές εφημερίδες, μιλάω με φίλους και συγγενείς και βέβαια φροντίζω να την επισκέπτομαι όσο πιο συχνά μπορώ. Ομολογώ ότι έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στην Πλάκα και κάθε φορά που βλέπω την Ακρόπολη σταματάει η αναπνοή μου. Το ξέρω ότι για τους Αθηναίους, η εικόνα του μνημείου δεν προκαλεί ρίγη, διότι το έχουν μπροστά τους κάθε μέρα. Ομως για εμάς τους ομογενείς και για κάθε Ελληνα που τη στερείται η συγκίνηση είναι τεράστια, όσο κλισέ και αν ακούγεται».
Παθιασμένη, δυναμική, αισιόδοξη η Μπαλοδήμα δεν χάνει τον ενθουσιασμό της για την Αθήνα, ούτε στην περίοδο της κρίσης. «Εχω ακόμα έντονη μέσα μου την υπέροχη ανάμνηση της πόλης το 2004. Οπωσδήποτε το κλίμα είναι πολύ διαφορετικό από τότε, όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Σήμερα η πρωτεύουσα έχει περισσότερο ανάγκη από τη συμπαράσταση και την αγάπη μας, από τη φροντίδα μας. Τώρα, στη δύσκολη εποχή είναι που πρέπει να σκύψουμε στα προβλήματά της και να βρούμε λύσεις. Φανταστείτε πόσο θα ελάφραινε η αβίωτη καθημερινότητα των Αθηναίων αν ορισμένα πράγματα λειτουργούσαν εύρυθμα, αν οι δημόσιοι χώροι ήταν πιο ευχάριστοι και ανοιχτόκαρδοι. Η μεγαλύτερή μου ευχή είναι ότι η ύφεση θα κάνει τους κατοίκους να συνειδητοποιήσουν πως μπορούν και μόνοι τους να κάνουν ορισμένες μικρές αλλαγές».
Πολύ συχνά, η Μπαλοδήμα συνοδεύει στην Αθήνα Αμερικανούς φοιτητές που έρχονται για εκπαιδευτικά ταξίδια: «Τα παιδιά ενθουσιάζονται στα μνημεία και τους αρχαιολογικούς χώρους. Παρακάμπτουν τα άσχημα και βλέπουν τα καλά, γιατί η πόλη έχει πάντα κάτι μαγικό. Είναι το ιστορικό βάθος που της δίνει άλλη αξία» τονίζει.
Η καθηγήτρια Πανεπιστημίου όχι μόνο γνωρίζει καλά την Αθήνα αλλά και το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα: «Νομίζω ότι πρέπει να διδάξουμε τους μικρούς Αθηναίους έτσι ώστε να αναπτύξουν μια άλλη σχέση με την πόλη. Οχι μόνο να ζουν εδώ, να τα περιμένουν όλα από το κράτος ή τον δήμο, αλλά να νιώθουν συνυπεύθυνοι για την εξέλιξή της. Δεν έχει σημασία αν ψηφίζουμε για δήμαρχο μία φορά κάθε τέσσερα χρόνια, αλλά πόσο είμαστε παρατηρητικοί σε καθημερινό επίπεδο. Πιστεύω ότι η νέα γενιά θα δείξει μεγαλύτερη έγνοια για τον δημόσιο χώρο. Κάθε χρόνο βλέπω όλο και περισσότερους ποδηλάτες και ευαισθητοποιημένους πολίτες. Υπάρχουν πάντα και οι μεγαλύτεροι που γκρινιάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα, όπως και οι ομογενείς που απογοητεύονται. Το μυστικό είναι πάντα να συμμετέχεις πριν κριτικάρεις».
Της Μαργαρίτας Πουρναρα
Πηγή Καθημερινή
16.4.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου