Τετάρτη πρωί, στο τέρμα της οδού Ακαδημίας. Ειδικά για σήμερα, η λέξη «τέρμα» έχει διπλή σημασία: σύμφωνα με την ΕΘΕΛ, τα λεωφορεία θα σταματήσουν να κινούνται σε τρία τέταρτα από τώρα. Διακόσιοι άνθρωποι στριμωγμένοι στο πεζοδρόμιο περιμένουμε κάποιον να μας πάρει από τη στάση, πριν η ΕΘΕΛ στασιάσει.
Το ψιλόβροχο νοτίζει τις φάτσες μας. Κάθε πέντε λεπτά, η μοτοσικλέτα ενός καναλιού περνάει από μπροστά μας για να μας τραβήξει πλάνα ο συνοδηγός με την κάμερα. Αν επρόκειτο για ψυχολογικό πείραμα, ο τίτλος θα ήταν «ΕΘΕΛ-οντές» και θα τελείωνε τη στιγμή που ο πρώτος επιβάτης θα έπαιρνε τη μηχανή στο κυνήγι. Αλλά πρόκειται απλώς για εικόνες που θα παίξουν στο δελτίο των 8, σήμερα το βράδυ. Οπως λέει και ο κ. Μανώλης, που με το μπαστούνι του για πολιορκητικό κριό μόλις κατάφερε και τρύπωσε ανάμεσα σε μένα και τη γιαγιά που το τελευταίο πεντάλεπτο λουφάζει για να ζεσταθεί στην πλάτη μου, «εδώ που φτάσαμε, τέρμα τα δίφραγκα κορίτσι μου»!
Περιέργως η γιαγιά δεν ενοχλείται από τον εμβόλιμο γέροντα – εκείνη έχει άλλα θέματα να ασχοληθεί. Σαν υπέργηρη εκδοχή της γοργόνας του Μεγαλέξανδρου, ρωτάει όποιον περνάει από δίπλα της το ίδιο πράγμα: «Το Α4 περνάει από Βουλιαγμένης;». Αλλοι λένε «ναι», άλλοι «όχι», άλλοι «μάλλον»... Κάποτε εντοπίζει και τον κύριο Μανώλη κολλημένο δίπλα της. «Εσείς μήπως ξέρετε ποιο να πάρω για να πάω Βουλιαγμένη;». Εκείνος γελάει σαρδόνια: «Το ταξί να πάρεις!».
Κανείς άλλος δεν γελάει – τα νεύρα των επιβατών είναι ήδη τεντωμένα. Μάλλον δεν είναι τυχαίο που η τοιχοκολλημένη διαφήμιση στη στάση πίσω μας γράφει «Ψυχολόγος - ενδεκαετείς σπουδές - ψυχολογική υποστήριξη». Γιατί αν είναι η πρώτη σου φορά σε στάση εργασίας, στέκεσαι μες στο κρύο και περιμένεις, νομίζοντας πως τα λεωφορεία θα σταματήσουν στις 11 π. μ., όπως εξήγγειλε η ΕΘΕΛ. Αλλά όπως παντού αλλού, έτσι κι εδώ, ο δημόσιος τομέας είναι γεμάτος εκπλήξεις...
«Φτου σου! Τεμπελόσκυλο!», ακούγεται μια τσιριχτή φωνή. Συνειδητοποιώ πως βρίσκομαι ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά: από αριστερά, μια εξηντάρα τινάζει απειλητικά την τσάντα της: «Δέκα και μισή είναι τεμπελόσκυλο, πού είναι τα λεωφορεία;». Από δεξιά, ένας ελεγκτής έχει βγάλει μόνο το φαλακρό κεφάλι του απ’ το κουβούκλιο του σταθμαρχείου: «ΠΑΣΟΚ δεν ψήφισες; Πρώτα ο πολίτης!» της φωνάζει και ύστερα τραβάει μέσα το κεφάλι του, μη φάει την τσαντιά. Προς μεγάλη χαρά των λοιπών επιβατών, το σόου κρατάει δέκα ολόκληρα λεπτά – όσο και οι αντοχές της γυναίκας. Με το που φεύγει εκείνη άπρακτη, ο σταθμάρχης ξεπορτίζει απ’ το κουβούκλιο, σαν το σαλιγκάρι μετά τη βροχή. Καβαλάει τη μοτοσικλέτα του και... «ραντεβού στον Γρηγόρη!», φωνάζει στον συνάδελφό που τον ακολουθεί στην απόδραση απ’ το σταθμαρχείο. Οπως εκείνος κλειδώνει την πόρτα για να φύγει, δεν γίνεται να μην παρατηρήσεις το γκράφιτι κάτω από το γκισέ. «Ξύλο στους ελεγκτές», λέει με μεγάλα, μαύρα γράμματα.
Κοιτάζω το ρολόι: 10.56 π. μ. Τα λεωφορεία έχουν εξαφανιστεί και στη στάση πια έχουν απομείνει καμιά εικοσαριά άνθρωποι. Προφανώς είναι αυτοί που πιστεύουν στα θαύματα. «Ο Αγιος Φανούριος!», ακούω μια γυναίκα πίσω μου να φωνάζει. Προς στιγμήν, νομίζω πως παραφρόνησε από την ταλαιπωρία. Υστερα αφαιρούμαι, γιατί βλέπω κάτι σαν λεωφορείο να πλησιάζει απ’ το βάθος. Αναρωτιέμαι αν βλέπουν και στις πόλεις οι άνθρωποι αντικατοπτρισμούς, αλλά παρ’ ότι η ώρα είναι 11.01 π. μ., το λεωφορείο είναι πράγματι εκεί. Εχει σταματήσει ακριβώς μπροστά μας. «Ο Αγιος Φανούριος!», ξαναλέει η γυναίκα με αγαλλίαση ενώ ανεβαίνει ένα ένα τα σκαλιά σαν τη σκάλα του παραδείσου. Τη σκέφτομαι σπίτι της, να φτιάχνει πίτα, να την πηγαίνει στην εκκλησία να την αφιερώσει στον Αγιο Φανούριο που της βρήκε λεωφορείο. Υστερα κοιτάζω την πινακίδα του λεωφορείου όπως φεύγει προς το Σύνταγμα: «732 - Ακαδημία - Αγιος Φανούριος».
Πίσω πίσω στη γαλαρία του, η γυναίκα μπορεί και να σταυροκοπιέται ακόμα...
Της Μαριλής Μαργωμένου
Πηγή Καθημερινή
16.1.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου