Μια κοινωνία χωρίς μετρητά οραματίζονται όσοι συμμετέχουν στην ιντερνετική κοινότητα freeconomy. Ανταλλάσσουν μεταξύ τους εργαλεία, προϊόντα ή υπηρεσίες και καλύπτουν ανάγκες τους, χωρίς να πληρώνουν. Ο ιδρυτής της κίνησης Mark Boyle ζει σε ένα τροχόσπιτο που τοποθετήθηκε σε ένα χωράφι και υποστηρίζει ότι «αν κατασκευάζαμε το τραπέζι ή τις καρέκλες μας δεν θα τις πετάγαμε για να αλλάξουμε διακόσμηση». Επειδή, όμως, δεν έχουν όλοι τις γνώσεις και τα εργαλεία για να κατασκευάσουν τραπεζαρία, καλούν τον πλησιέστερο φίλο που μπορεί να τους βοηθήσει. Είναι βέβαιος ο φίλος ότι θα υπάρξει ανταπόδοση στην εξυπηρέτηση αυτή; Οχι, η κοινότητα στηρίζεται στην εμπιστοσύνη…
Κάπως έτσι, με αγαθές προθέσεις και αίσθημα δικαιοσύνης, ξεκίνησαν κάποιοι να αφήνουν τα χρησιμοποιημένα εισιτήρια στο μετρό, ώστε να αξιοποιηθούν από άλλον επιβάτη, καθώς τα εισιτήρια ισχύουν ακόμα. Με ανάλογη, ίσως δικαιολογημένη αγανάκτηση άρχισε η διαμαρτυρία για το διόδια. Οι αγαθές προθέσεις, συχνά οδηγούν σε αντίθετα αποτελέσματα. Η διαμαρτυρία εξελίσσεται σε ένα υποτιθέμενο κίνημα, το οποίο στοχεύει, απλά, να μην πληρώνει. Να μην πληρώνει εισιτήρια στα μέσα μεταφοράς, διόδια στο εθνικό δίκτυο, δόσεις δανείων, πέντε ευρώ για εξετάσεις σε δημόσια νοσοκομεία, υποθέτω και άλλες επιβαρύνσεις… Ετσι όπως εξελίσσεται δεν αποτελεί πια διαμαρτυρία, αλλά δικαιολόγηση της ασυνέπειας. Ταυτόχρονα όμως συνιστά και αδικία, γιατί κάποιοι εκμεταλλεύονται δωρεάν τις κρατικές υποδομές και υπηρεσίες, επιβαρύνοντας άλλους φορολογούμενους που δεν τις χρησιμοποιούν.
Οσοι συμμετέχουν στην κίνηση «δεν πληρώνω με μετρητά», προσφέρουν εθελοντικά υπηρεσίες σε άλλους που συμμετέχουν στην ουτοπική κοινότητα. Αντίθετα, στην κίνηση δεν πληρώνω διόδια κ.λπ., δεν προσφέρουν τίποτα σε κανέναν. Περιορίζονται σε έναν εύκολο εγωιστικό παλικαρισμό, χωρίς επίπτωση και στέλνουν τον λογαριασμό στους άλλους. Ο κάτοικος της πόλης στέλνει τον λογαριασμό στους κατοίκους της υπαίθρου που δεν χρησιμοποιούν τα αστικά λεωφορεία και οι κάτοικοι της επαρχίας στέλνουν τον λογαριασμό στον κάτοικο της πρωτεύουσας που δεν χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο τμήμα της Εθνικής Οδού. Στο όνομα της δικαιοσύνης, γίνεται μεγαλύτερο έγκλημα που επιβαρύνει όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να διαμαρτυρηθούν με παρόμοιο τρόπο.
Υποθέτω ότι οι διαμαρτυρόμενοι, αφού ολοκληρώσουν το «επαναστατικό καθήκον» τους, μην πληρώνοντας διόδια, απαιτούν από τους άλλους να πληρώσουν με συνέπεια κάθε υποχρέωση προς αυτούς. Ισως και να διαμαρτύρονται για την κοινωνία που γέμισε μπαταχτσήδες και ο εργοδότης καθυστερεί την καταβολή μισθού, ο ενοικιαστής δεν πληρώνει ενοίκιο, το Δημόσιο δεν επιστρέφει τον φόρο…
Τουλάχιστον, ο ιδρυτής της κοινότητας freeconomy είναι συνεπής. Καταναλώνει τρόφιμα που καλλιεργεί ή όσα αποκτά ανταλλάσσοντας με φίλους. Γι’ αυτό υποστηρίζει ότι η πραγματική ασφάλεια είναι η φιλία, όχι τα χρήματα και προσφέρει εθελοντική εργασία.
Του Σεραφείμ Κωνσταντινίδη
Πηγή Καθημερινή
25.1.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου