Η κυβέρνηση σε λιγότερο από δύο χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία ψήφισε 213 νόµους!
Πρόκειται για ρεκόρ παραγωγής νοµοθετικού έργου. Βεβαίως, το πόσοι από αυτούς τους νόµους εφαρµόστηκαν είναι µία άλλη ιστορία. ∆ιότι αυτό που προείχε για την κυβέρνηση ήταν να ξεφεύγει από τις κακοτοπιές του µνηµονίου και τις πιέσεις της τρόικας. Το µόνο όµως που κατάφερε ήταν να χάσει πολύτιµο χρόνο και εκεί που πριν από δύο χρόνια µιλούσαµε για αυξηµένο κόστος δανεισµού της χώρας τώρα να µιλάµε για το αν η Ελλάδα θα µείνει ή όχι στο ευρώ.
Μοιραία, η επιλογή της κυβέρνησης να µην αντιµετωπίσει εγκαίρως τα διαρθρωτικά προ βλήµατα οδηγεί στη λήψη όλο και περισσοτέρων µέτρων που προκαλούν όλο και περισσότερες αντιδράσεις, σε βαθµό που για να εκτονωθούν οι αντιδράσεις δεν αποκλείεται να προχωρήσει σε εκλογές. Και τότε είναι που θα ανοίξει... το κουτί της Πανδώρας.
Με την αυτοδυναµία να δείχνει αδύνατη, τα κόµµατα θα πρέπει να συγκροτήσουν κυβέρνηση συνεργασίας, κάτι που είναι εξαιρετικά αµφίβολο. Ιδιαίτερα αν λάβουµε υπόψη τη στάση της αντιπολίτευσης και κυρίως του κ. Αντ. Σαµαρά, ο οποίος υποστηρίζει την επαναδιαπραγµάτευση του µνηµονίου. Λες και δεν γνωρίζει από το πάθηµα του κ. Ευ. Βενιζέλου ότι κανένας στις Βρυξέλλες δεν είναι διατεθειµένος να επαναδιαπραγµατευθεί µε την Ελλάδα.
Και η επιλογή όµως κυβέρνησης τεχνοκρατών δεν φαίνεται να αποτελεί βιώσιµη λύση. Μπορεί ο κ. Γ. Παπανδρέου να λέει ότι δεν τον ενδιαφέρει η επανεκλογή του, όµως δεν ισχύει το ίδιο για υπουργούς και βουλευτές. Είναι λοιπόν πολύ πιθανόν τα κόµµατα στη Βουλή να µη ψηφίζουν αυτά που θα προτείνουν οι τεχνοκράτες. Ολα αυτά θα αποµονώσουν περισσότερο την ήδη αποµονωµένη Ελλάδα.
Ο χρόνος τελειώνει και η κυβέρνηση θα πρέπει επιτέλους να ασχοληθεί µε τα βασικά. ∆ηλαδή να συστήσει τον εισπρακτικό και ελεγκτικό µηχανισµό του κράτους ώστε να εισπράττει τον αυξηµένο ΦΠΑ που πληρώνουν οι καταναλωτές και να στείλει τους ελεγκτές στις µαρίνες και στα ακριβά προάστια να ελέγξουν πόρτα-πόρτα το «πόθεν έσχες» όσων έχουν και κατέχουν. Παράλληλα να δηµιουργήσει ένα µικρότερο και πιο αποτελεσµατικό κράτος, κλείνοντας ζηµιογόνους οργανισµούς και υπηρεσίες του ∆ηµοσίου χωρίς αντικείµενο. Για να εξασφαλίσουµε την παραµονή µας στο ευρώ, η κυβέρνηση θα πρέπει να αφήσει τις κουτοπονηριές στυλ εφεδρείας και τους εξυπνακισµούς όπως «κατανάλωση συν αποταµίευση πρέπει να ισούται µε το ετήσιο εισόδηµα» και να κάνει τα στοιχειώδη.
Πρόκειται για ρεκόρ παραγωγής νοµοθετικού έργου. Βεβαίως, το πόσοι από αυτούς τους νόµους εφαρµόστηκαν είναι µία άλλη ιστορία. ∆ιότι αυτό που προείχε για την κυβέρνηση ήταν να ξεφεύγει από τις κακοτοπιές του µνηµονίου και τις πιέσεις της τρόικας. Το µόνο όµως που κατάφερε ήταν να χάσει πολύτιµο χρόνο και εκεί που πριν από δύο χρόνια µιλούσαµε για αυξηµένο κόστος δανεισµού της χώρας τώρα να µιλάµε για το αν η Ελλάδα θα µείνει ή όχι στο ευρώ.
Μοιραία, η επιλογή της κυβέρνησης να µην αντιµετωπίσει εγκαίρως τα διαρθρωτικά προ βλήµατα οδηγεί στη λήψη όλο και περισσοτέρων µέτρων που προκαλούν όλο και περισσότερες αντιδράσεις, σε βαθµό που για να εκτονωθούν οι αντιδράσεις δεν αποκλείεται να προχωρήσει σε εκλογές. Και τότε είναι που θα ανοίξει... το κουτί της Πανδώρας.
Με την αυτοδυναµία να δείχνει αδύνατη, τα κόµµατα θα πρέπει να συγκροτήσουν κυβέρνηση συνεργασίας, κάτι που είναι εξαιρετικά αµφίβολο. Ιδιαίτερα αν λάβουµε υπόψη τη στάση της αντιπολίτευσης και κυρίως του κ. Αντ. Σαµαρά, ο οποίος υποστηρίζει την επαναδιαπραγµάτευση του µνηµονίου. Λες και δεν γνωρίζει από το πάθηµα του κ. Ευ. Βενιζέλου ότι κανένας στις Βρυξέλλες δεν είναι διατεθειµένος να επαναδιαπραγµατευθεί µε την Ελλάδα.
Και η επιλογή όµως κυβέρνησης τεχνοκρατών δεν φαίνεται να αποτελεί βιώσιµη λύση. Μπορεί ο κ. Γ. Παπανδρέου να λέει ότι δεν τον ενδιαφέρει η επανεκλογή του, όµως δεν ισχύει το ίδιο για υπουργούς και βουλευτές. Είναι λοιπόν πολύ πιθανόν τα κόµµατα στη Βουλή να µη ψηφίζουν αυτά που θα προτείνουν οι τεχνοκράτες. Ολα αυτά θα αποµονώσουν περισσότερο την ήδη αποµονωµένη Ελλάδα.
Ο χρόνος τελειώνει και η κυβέρνηση θα πρέπει επιτέλους να ασχοληθεί µε τα βασικά. ∆ηλαδή να συστήσει τον εισπρακτικό και ελεγκτικό µηχανισµό του κράτους ώστε να εισπράττει τον αυξηµένο ΦΠΑ που πληρώνουν οι καταναλωτές και να στείλει τους ελεγκτές στις µαρίνες και στα ακριβά προάστια να ελέγξουν πόρτα-πόρτα το «πόθεν έσχες» όσων έχουν και κατέχουν. Παράλληλα να δηµιουργήσει ένα µικρότερο και πιο αποτελεσµατικό κράτος, κλείνοντας ζηµιογόνους οργανισµούς και υπηρεσίες του ∆ηµοσίου χωρίς αντικείµενο. Για να εξασφαλίσουµε την παραµονή µας στο ευρώ, η κυβέρνηση θα πρέπει να αφήσει τις κουτοπονηριές στυλ εφεδρείας και τους εξυπνακισµούς όπως «κατανάλωση συν αποταµίευση πρέπει να ισούται µε το ετήσιο εισόδηµα» και να κάνει τα στοιχειώδη.
Του Γ. Παπαϊωάννου
Πηγή Το Βήμα
2.10.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου