Γράφει ο κ. Λουκάκος σε επιστολή του προς την εφμ Καθημερινή :
Κύριε διευθυντά
Η Πολιτεία επέλεξε την ώρα που το κράτος δικαίου στη χώρα μας υποχωρεί ατάκτως ενώπιον ρυθμίσεων που διεκδικούν νομιμότητα υπό την επίκληση της ανάγκης, προκειμένου να σαρώσει ύπουλα έναν σημαντικό –και αντιστοίχως ενοχλητικό– θεσμό εσωτερικού ελέγχου της λειτουργίας του κράτους. Πρόκειται για τον Συνήγορο του Πολίτη, την Ανεξάρτητη Αρχή που, με εξωδικαστικές παρεμβάσεις διαμεσολαβητικής φύσεως, αφ’ ενός επιχειρεί την επίλυση ατομικών διαφορών με το Δημόσιο και αφ’ ετέρου στοχεύει στην καλλιέργεια ενός διοικητικού πολιτισμού που ακόμη στερείται η Ελλάδα στην επικοινωνία της με τους πολίτες.
Η προωθούμενη στο προσχέδιο του νέου μισθολογίου αντιμετώπιση του ειδικού επιστημονικού προσωπικού της Αρχής ως απλών «κρατικών υπαλλήλων» χωρίς ούτε καν τη συμβολικής δημοσιονομικής επιβάρυνσης διαφοροποίησή τους από τους λοιπούς πανεπιστημιακής εκπαίδευσης συναδέλφους τους του στενού δημόσιου τομέα στην κατεύθυνση της σχετικής ρητής συνταγματικής διάταξης του άρθρου 103 παρ. 3, αφαιρεί από την Αρχή ως ελεγκτικό μηχανισμό τα ελάχιστα προαπαιτούμενα της αδιάβλητης επιτέλεσης της αποστολής της. Συγκεκριμένα:
Α) Σε αντίθεση με κάθε κανόνα βέλτιστων πρακτικών του ΟΟΣΑ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και μάλιστα σε εποχή αναδιοργάνωσης του συνολικού πλαισίου λειτουργίας του δημόσιου τομέα, εγκαταλείπεται με τον πλέον ηχηρό τρόπο η στόχευση προσέλκυσης επιστημονικού δυναμικού με ιδιαιτέρως υψηλά προσόντα, όπως συνέβαινε από την έναρξη λειτουργίας της Αρχής μέχρι σήμερα, ενώ δημιουργείται αντικίνητρο εγκατάλειψής της από τους ικανότερους που σταδιακά θα υποκατασταθούν με αποσπάσεις κατά την οικεία και ολοζώντανη πρακτική της ισοπεδωτικής μετριοκρατίας.
Β) Αγνοείται πλήρως ο ελεγκτικός χαρακτήρας του διαμεσολαβητικού έργου της Αρχής, αφού με την προωθούμενη ρύθμιση το επιστημονικό προσωπικό της εγκαταλείπεται έκθετο στο αδυσώπητο βάρος της πολιτικής επιρροής, ιδίως όσον αφορά στον χειρισμό αναφορών δημόσιας αιχμής. Και τούτο διότι η αποτυχία της διατήρησης ιδιαίτερου νομοθετικού καθεστώτος για το ειδικό επιστημονικό προσωπικό μιας ελεγκτικής Αρχής, όπως ο Συνήγορος του Πολίτη, διευκολύνει και προωθεί την απειλή αναγκαστικών μεταθέσεων και μετατάξεων με προφανείς συνέπειες στη δυνατότητα αμερόληπτου χειρισμού σημαντικού ενδιαφέροντος υποθέσεων που άπτονται της νομιμότητας ενεργειών και πρακτικών υπουργείων και λοιπών φορέων υψηλού επιπέδου εξουσίας.
Κατ’ αυτό τον τρόπο μια θεσμική κατάκτηση της χώρας, που θεσπίσθηκε κατόπιν ευρωπαϊκής επιταγής για τη διασφάλιση της ακώλυτης και αποτελεσματικής άσκησης του συνταγματικού δικαιώματος του αναφέρεσθαι και αποτελεί έναν από τους λιγοστούς πυλώνες δημοκρατικής αξιολόγησης της Ελλάδος από τη Διεθνή Διαφάνεια, παραδίδεται με συνοπτική διαδικασία στην υπανάπτυξη.
Για την ακρίβεια, η ήδη αμφισβητούμενη από ορισμένους κύκλους ανεξαρτησία μιας Αρχής, που γίνεται κατ’ έτος αποδέκτης πολλών χιλιάδων αναφορών και αποτελεί ύστατο καταφύγιο του κατά τεκμήριον ανίσχυρου πολίτη, κονιορτοποιείται και επισήμως με δικαιολογία ένα λογιστικώς ασήμαντο δημοσιονομικό αντίκρισμα.
Το πλέον λυπηρό είναι ότι ουδείς αντιλαμβάνεται εναργέστερα τις παραπάνω επισημάνσεις από τον αρμόδιο για την προωθούμενη ρύθμιση υπουργό Οικονομικών υπό την κύρια ιδιότητά του ως καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου και πρωτεργάτη της κατοχύρωσης του Συνηγόρου του Πολίτη στο Σύνταγμα κατά την αναθεώρηση του έτους 2001.
Κυριακος Π. Λουκακος - Διδάκτωρ Νομικής Παν/μίου Κολωνίας, Ειδικός Επιστήμονας στον Συνήγορο του Πολίτη
Πηγή Καθημερινή
5.10.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου