Τα ψέματα τελείωσαν και όλοι μας γνωρίζουμε πλέον τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα επόμενα χρόνια. Οι εταίροι μας έλυσαν το πρόβλημα του χρέους και εμείς πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τις δικές μας δυνάμεις, να πληρώνουμε δηλαδή οι ίδιοι τα έξοδα του κράτους μας. Δεν είναι και εντελώς παράλογο αν το σκεφθεί κανείς από τη δική τους σκοπιά, για να μην τρελαθούμε εντελώς... Ο πρωθυπουργός δεν πρέπει να έχει την ψευδαίσθηση ότι θα καταφέρει με αυτήν την κυβέρνηση να πετύχει τους στόχους του πλεονάσματος και της ανάπτυξης. Μπορεί να πέτυχε τον στόχο της ελάφρυνσης του χρέους, αλλά ο τρόπος διοίκησής του, η πολιτική κούραση, οι δεσμεύσεις έναντι συντεχνιών και συνδικαλιστικού κράτους, καθώς και η ανεπάρκεια πολλών στελεχών, δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη για το αύριο. Είναι εγκληματικό λάθος να πιστέψει πως μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά όπως πριν από έξι μήνες. Αυτή η κυβέρνηση έχει χάσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και όσο και να καταφέρει να «πουλήσει» την ελάφρυνση του χρέους, θα δυσκολευθεί πολύ να πείσει για όσα δυσάρεστα πρέπει να γίνουν. Και ξέρετε τι είναι το χειρότερο; Αν καθυστερήσει πάλι, ως συνήθως, θα ξαναέλθει η τρόικα τον Δεκέμβριο, θα μας βρει εκτός στόχων, και άντε πάλι από την αρχή Ο κ. Σαμαράς, από την πλευρά του, είναι προφανές ότι πρέπει να εγκαταλείψει πάλι την περίφημη επαναδιαπραγμάτευση και να μην καλλιεργεί την επικίνδυνη ψευδαίσθηση πως υπάρχει κάποιος άλλος... τρίτος δρόμος. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις τύπου Κίνας ή Βραζιλίας ή Ινδίας. Και αν υπάρξουν, οι χώρες αυτές θα συνεννοηθούν απευθείας με τους μεγάλους της Eυρωπαϊκής Ενωσης. Σε μια σοβαρή χώρα, οι δύο βασικοί ηγέτες μαζί με μια ομάδα συμβούλων και ανεξάρτητων τεχνοκρατών θα έπρεπε να κλειδωθούν σε ένα δωμάτιο και να μη βγουν αν δεν συμφωνήσουν στο πώς θα πάμε άμεσα σε πρωτογενές πλεόνασμα και στην επανεκκίνηση της οικονομίας, για να ξαναγίνει αυτή η χώρα υπερήφανη και κυρίαρχη. Δεν είναι πολύ δύσκολο να συμφωνήσουν και το ξέρουν. Ο κ. Παπανδρέου αντιλαμβάνεται προφανώς ότι, εδώ που βρίσκεται, μεγαλύτερη σημασία έχει η υστεροφημία του από την προοπτική μιας επανεκλογής του. Καλό θα ήταν να μην ψάχνει συνωμοσίες και Βρούτους αυτή την ώρα. Ο μεγαλύτερος εχθρός του, που τον οδήγησε μαζί με τη χώρα στο αδιέξοδο, ήταν ο εαυτός του: η αναποφασιστικότητα των πρώτων μηνών, η παντελής έλλειψη καθαρής δομής διοίκησης, η πανσπερμία συμβούλων ανά τον πλανήτη, η εμμονή σε αποτυχημένους και επικίνδυνους υπουργούς, η συνεχής ταλάντευση ανάμεσα στο νεωτερικό και το πολύ παλαιό ΠΑΣΟΚ. Το ήσυχο πείσμα του αναγνωρίζεται βεβαίως, αλλά τα υπόλοιπα συστατικά ηγεσίας δεν συνάδουν με τις περιστάσεις της χώρας. Και ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να αντιληφθεί ότι, αν η χώρα χάσει την τελευταία της ευκαιρία, κανείς δεν θα κερδίσει παρά μόνον όσοι επενδύουν στην Ελλάδα της δραχμής και της μιζέριας. Ούτε ο ίδιος με τις καταβολές του ούτε η μεγάλη, φιλοευρωπαϊκή, κεντροδεξιά παράταξη της οποίας ηγείται. Ας κλειδωθούν λοιπόν στο δωμάτιο της εθνικής συνεννόησης αύριο το πρωί οι κ. Παπανδρέου και Σαμαράς, ας κλείσουν τα αυτιά τους στις Σειρήνες των λαϊκιστών και των ανεγκέφαλων κομματικών Ταλιμπάν, για να νιώσει επιτέλους αυτός ο τόπος ότι έχει ώριμη εθνική ηγεσία. Σκεφθείτε το μήνυμα που θα έδιναν οι δυο τους αν πήγαιναν μαζί στο μακρινό Καστελλόριζο και έκαναν κοινές δηλώσεις. Δεν μπορεί να μην καταλαβαίνουν πόσο ανάγκη έχει ο τόπος να νιώσει αυτό που ένιωσε τον Οκτώβριο του 1940, όταν από τον κυβερνήτη Μεταξά μέχρι τον Ζαχαριάδη η Ελλάδα έγινε μια μεγάλη, ισχυρή γροθιά. Η Ιστορία θα είναι πολύ σκληρή μαζί τους αν δεν καταφέρουν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων· και ως γνωστόν, η Ιστορία αδιαφορεί για το ποιος έφταιγε ή ποιος μίλησε άσχημα για τον άλλον. Ρωτάει η Ιστορία, έτσι απλά: «Ποιος χρεοκόπησε την Ελλάδα; Ποιος την πήγε στη δραχμή;».
Του Αλέξη Παπαχελά 29.10.2011 |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου