Το άρθρο 45 του κυβερνητικού πολυνομοσχεδίου, που εισέρχεται προς έγκριση στη Βουλή μετά το τέλος των θερινών διακοπών, είναι σαφές: «Επιτρέπεται η παραχώρηση, κατά χρήση ή κυριότητα, δασικών εκτάσεων (μη αναδασωτέων και στερουμένων προστατευτικής σημασίας, για ορισμένο χρόνο), εφόσον αυτές κρίνονται κατάλληλες και απαραίτητες για τη δημιουργία και λειτουργία κέντρων υποδοχής και φιλοξενίας μεταναστών».
Σε μια χώρα που είναι σχεδόν ολοκληρωτικά πληγωμένη εξαιτίας της καταπάτησης, οικοπεδοποίησης και πυρπόλησης των δασών της, σε μια περίοδο που οι πυρκαγιές είναι ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος και σε μια πολιτεία που «θριαμβεύει» μέσα στην πολυνομία και την ασάφειά της, τέτοιες νομοθετικές πρωτοβουλίες χρήζουν αναμφισβήτητα μεγαλύτερης προσοχής: Ποιες ακριβώς είναι και πού βρίσκοναι τέτοιες «δασικές εκτάσεις, μη αναδασωτέες και στερούμενες προστατευτικής σημασίας»; Πόσος είναι ο «ορισμένος χρόνος»; Και όταν παρέλθει αυτός, τι θα απογίνει με τα «κέντρα» που θα δημιουργηθούν εκεί;
Παραμένει άγνωστο, σήμερα, το γενικότερο πλαίσιο εντός του οποίου η Βουλή θα κληθεί να επεξεργαστεί και να ψηφίσει τη συγκεκριμένη διάταξη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ίδια Βουλή, και ειδικότερα μέλη της εθνικής αντιπροσωπείας που μετέχουν στην Επιτροπή Περιβάλλοντος, έχουν από καιρό κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις. Οπως συνήθως συμβαίνει, οι προτάσεις φαίνεται να παρέμειναν απλώς τυπωμένες στη γραπτή έκθεση της εν λόγω επιτροπής, χωρίς να έχει ζητηθεί από τους αρμόδιους παράγοντες ένας έστω στοιχειώδης απολογισμός πεπραγμένων - πρωτοβουλιών - ενεργειών. Αν και η «συνήθης» αυτή μη διαδικασία τείνει να παγιώσει την αίσθηση ότι οι όποιες προσπάθειες καταβάλλονται εντός του Κοινοβουλίου μένουν μετέωρες, συμπαρασύροντας την πολλαπλώς πληγωμένη αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου σε ακόμα βαθύτερα επίπεδα, εν μέσω θέρους και με αρκετές μικρές ή μεγαλύτερες φωτιές στα εναπομείναντα ελληνικά δάση να έχουν ήδη εκδηλωθεί, αξίζει να επισημανθούν ορισμένες από τις διαπιστώσεις - οι οποίες χρονολογούνται από... πέρυσι τον Ιούνιο! Τότε, λοιπόν, η Επιτροπή Περιβάλλοντος του ελληνικού Κοινοβουλίου σημείωνε:
«Τα κεντρικά προβλήματα που παρουσιάζει σήμερα ο τομέας της δασοπροστασίας και της δασοπυρόσβεσης και χρήζουν συγκεκριμένων παρεμβάσεων, μπορούν γενικά να συνοψιστούν στα εξής:
- Απουσία ενιαίου φορέα δασοπροστασίας.
- Ελλιπής συμμετοχή των δασικών υπηρεσιών στην πρόληψη και την καταστολή.
- Υποστελέχωση των δασικών υπηρεσιών.
- Ανυπαρξία δασικών χαρτών και δασολογίου.
- Ελλιπής αστυνόμευση και εποπτεία του δάσους.
- Αδυναμίες σε επιχειρησιακό επίπεδο. Ο κακός συντονισμός και η ανεπαρκής διασύνδεση των εμπλεκόμενων φορέων δασοπροστασίας είναι, κατά κοινή ομολογία, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα.
- Αδυναμίες του συστήματος αποκατάστασης πυρόπληκτων περιοχών».
Και η επιτροπή κατέληγε υπογραμμίζοντας:
«Πρέπει να επισπεύδονται οι διαδικασίες έγκρισης των προγραμματικών συμβάσεων για έργα πυροπροστασίας, να εντατικοποιηθούν οι προσλήψεις εποχικών πυροφυλάκων και να εξεταστεί η επέκταση της θητείας τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, να δοθεί μεγαλύτερη χρηματοδότηση για έργα καθαρισμού των δασών και περιορισμού της δασικής βιομάζας, να ενισχυθεί η αστυνόμευση και η επιτήρηση των δασικών περιοχών και να ενισχυθούν οι τοπικοί σύνδεσμοι προστασίας σε εξοπλισμό και προσωπικό. Η ανάρτηση οριστικών δασικών χαρτών και η σύνταξη δασολογίου κατά προτεραιότητα για τα 4 περιαστικά βουνά της Αττικής ή ακόμα και το ενδεχόμενο απαλλοτρίωσης των δασικών εκτάσεων από το κράτος, είναι μέτρα που πρέπει να εξεταστούν».
Του Γιωργου Σ. Μπουρδαρα
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
5.8.09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου