Ομπρέλες, ξαπλώστρες, οι πληγές παραλιών

Συχνά ακαλαίσθητες πλαστικές παρεμβάσεις, ο εξοπλισμός της κακώς εννοούμενης οργανωμένης παραλίας στην Ελλάδα

Η επιχείρηση «ξαπλώστρα» στις παραλίες έχει εγκαινιαστεί εδώ και πολλά χρόνια, αλλά εσχάτως έχει σχεδόν γίνει κανόνας ακόμα και σε παραλίες που μέχρι πρότινος είχαν τη φήμη «ερημικής γωνιάς». Το κράτος, από τη δεκαετία του '80, παραχωρεί στους δήμους το δικαίωμα να τοποθετούν ομπρέλες και ξαπλώστρες στις παραλίες ή να υπενοικιάζουν αυτή τη δραστηριότητα σε ιδιώτες. Με τον καιρό, η πρακτική αυτή, που αποδείχθηκε άκρως προσοδοφόρα ειδικά στις τουριστικές παραλίες, τείνει να αποκτήσει διαστάσεις επιδημίας, με τις ομπρέλες και τις ξαπλώστρες να καλύπτουν κάθε ελεύθερο τετραγωνικό παραλίας παρά τα όσα ορίζει η νομοθεσία. Οι τιμές ενοικίασης ξεκινούν από 3 ευρώ το σετ και φτάνουν έως και τα... 50. Η συνήθης τιμή ωστόσο είναι 10 - 15 ευρώ στις δημοφιλείς παραλίες. Στις φθηνές περιπτώσεις, οι λουόμενοι στοιβάζονται ο ένας πάνω στον άλλον με τις πλαστικές καρέκλες και τα κουβαδάκια του διπλανού στο... κεφάλι. Στις ακριβές, μπορούν να απολαύσουν σέρβις πολυτελείας. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, μία δημοτική επιτροπή εγκρίνει τις θέσεις που θα μπορούν να τοποθετηθούν ομπρέλες και στη συνέχεια πραγματοποιείται ανοικτός πλειοδοτικός διαγωνισμός. Τα έσοδα από την υπενοικίαση ποικίλλουν από δήμο σε δήμο, ανάλογα βέβαια και με την «αξία» της παραλίας που υπενοικιάζεται. Κάποιοι δήμοι, μάλιστα, στη σύμβαση που υπογράφουν βάζουν πλαφόν στην τιμή της «ξαπλώστρας». Ομως, όπως οι ίδιοι ομολογούν, το όριο δεν τηρείται. Σε αυτή την περίπτωση, μόνο έπειτα από καταγγελίες πολιτών μπορεί να παρέμβει το ΣΔΟΕ και όχι ο δήμος. Σε κάποιους δήμους πάλι τα πράγματα έχουν κυριολεκτικά ξεφύγει, καθώς οι υψηλές τιμές στην παραλία σημαίνουν και περισσότερα χρήματα για τα ταμεία τους. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι με αυτά τα χρήματα μπορούν και πληρώνουν το προσωπικό που απαιτείται για την καθαριότητα της πλαζ, για τους ναυαγοσώστες κ.ά. Από τα έσοδα της κάθε παραλίας το 20% επιστρέφει στα κρατικά ταμεία, ενώ σε κάθε παραλία επιτρέπεται η τοποθέτηση εξοπλισμού μόνο στο 50% της συνολικής έκτασης. Αν η μία παραλία βρίσκεται δίπλα στην άλλη, ο δήμος οφείλει να ξεκαθαρίσει τα όρια και να επιβάλει απόσταση περίπου 100 μέτρων της μιας «επιχείρισης» από την άλλη. Οι πολίτες τυπικά έχουν το δικαίωμα να τοποθετήσουν την πετσέτα τους ή τη δική τους ομπρέλα όπου θέλουν.

Σοβαρό ρόλο στη διαμόρφωση της «αγοράς» παίζουν οι μεγάλες τουριστικές μονάδες, τα μεγάλα εστιατόρια και τα μπαρ.

Της Εφης Xατζηιωαννιδου

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

14.8.09

================================================================

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ - Καθημερινός «πόλεμος» στη Χαλκιδική

Γιωτα Μυρτσιωτη

Στις απέραντες ακρογιαλιές της Κασσάνδρας Χαλκιδικής οι κοινόχρηστοι χώροι για τους λουόμενους είναι είδος πολυτελείας... Ξαπλώστρες και ομπρέλες από οργανωμένα καταστήματα εστίασης, διασκέδασης και μπιτς μπαρ δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια επιλογής σε τουρίστες και κατοίκους να αναζητήσουν μια θέση απέναντι από τα κρυστάλλινα νερά χωρίς συνωστισμό και ηχορύπανση. Κατειλημμένες από ξαπλώστρες και ομπρέλες είναι και παραλίες απ’ άκρη σ’ άκρη στο πρώτο «πόδι» όπου δεκάδες καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος εκμεταλλεύονται τον χώρο που δικαιούνται στην πρόσοψή τους, δηλαδή το 60%, με το παραπάνω και με χωρίς... αποζημίωση.

Στη χρήση ιδιωτών κατοχυρώνονται και ορισμένοι κοινόχρηστοι χώροι σε ειδυλλιακές παραλίες που βγαίνουν σε δημοπρασία καταβάλλοντας για την εκμετάλλευσή τους ένα ποσό το οποίο, τις περισσότερες φορές, αρνούνται στη συνέχεια να καταβάλλουν στον Δήμο. Εκτός από τις οργανωμένες παραλίες, σε ιδιωτικές μετατρέπονται ελεύθερες ακτές από τους κατοίκους οικισμών που στήνουν μονίμως τον παραλιακό τους εξοπλισμό εκεί όπου σκάει το κύμα. Ο πόλεμος της ξαπλώστρας είναι γνωστός στη Χαλκιδική. «Είμαι εναντίον της ξαπλώστρας και ταυτίζομαι απόλυτα με τους λουόμενους.

Πρέπει να υπάρχουν χώροι όσοι θέλουν να στήνουν τη δική τους ομπρέλα. Ωστόσο, η εικόνα σε πολλές παραλίες είναι απογοητευτική, καθώς οι επαγγελματίες καταλαμβάνουν όλο το χώρο κι αυτό είναι ασυνειδησία...», δηλώνει στην «Κ» ο δήμαρχος Κασσάνδρας κ. Αριστείδης Κανέλης.

«Κλέφτες και αστυνόμοι» είναι το παιχνίδι που παίζει καθημερινά ο δήμος με τους επιχειρηματίες, αφού σχεδόν κανένας δεν τηρεί τους όρους και τα όρια στις ακτές. Οι ξαπλώστρες το πρωί πολλαπλασιάζονται παρά τα πρόστιμα που επιβάλλει ο δήμος, αλλά πέντε άνδρες της δημοτικής αστυνομίας στον Δήμο Kασσάνδρας δεν επαρκούν για τους ελέγχους. Καλλιθέα, Κρυοπηγή, Αθυτος, Καλλάνδρα, Πολύχρονο, Χανιώτη, Πευκοχώρι, Ποσείδι οργανωμένες επιχειρήσεις εκμεταλλεύονται ειδυλλιακές παραλίες όπου η τιμή του σετ (2 ξαπλώστρες και ομπρέλα) ξεκινάει από 5 ευρώ και φθάνει ώς τα 20 ευρώ. Οσοι χρησιμοποιούν ξαπλώστρες και ομπρέλες των μπαρ της παραλίας είναι αναγκασμένοι να παραγγείλουν από το κατάστημα καφέ αναψυκτικά, νερό. Οσο για εκείνους που αρνούνται το συνωστισμό και την εκμετάλλευση, πρέπει να ψάξουν πολύ για να βρουν μια ελεύθερη γωνιά στις πανέμορφες ακρογιαλιές της Χαλκιδικής.

ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

14.8.09