Το ένα κακό νέο διαδέχεται το άλλο: οι οικοδομικές άδειες μειώθηκαν 23,7%, τα έσοδα από τον τουρισμό έπεσαν, η βιομηχανική παραγωγή συρρικνώθηκε, ο εμπορικός κόσμος δηλώνει δραματική πτώση στον τζίρο. Κάθε μέρα και κάτι άλλο. Αιτίες είναι η παγκόσμια κρίση και οι ιδιαίτερες αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας. Το αποτέλεσμα είναι ότι η ανεργία αυξάνεται, ενώ το χρήμα που κυκλοφορεί λιγοστεύει, επιβαρύνοντας το κράτος, τις επιχειρήσεις και τους πολίτες.
Την ώρα που αναρωτιόμαστε τι θα κάνουμε με τους ανέργους, η χώρα αντιμετωπίζει σοβαρή έλλειψη προσωπικού σε κρίσιμους τομείς. Τα δημόσια νοσοκομεία δεν έχουν το αναγκαίο νοσηλευτικό προσωπικό, παραλίες δεν έχουν ναυαγοσώστες, πολλοί αρχαιολογικοί χώροι και μουσεία κλείνουν στις 3 το μεσημέρι στο μέσον της τουριστικής περιόδου, το κέντρο της Αθήνας βυθίζεται στο χάος λόγω εγκατάλειψης, τα πάρκα είναι βρώμικα και σε πολλά σημεία η χώρα μοιάζει με απέραντο σκουπιδότοπο. Παντού βλέπουμε σημάδια εγκατάλειψης, επειδή δεν υπάρχουν χρήματα στον προϋπολογισμό για τα αυτονόητα.
Και ενώ χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας, οι άνεργοι και οι νέοι που βγαίνουν στην αγορά εργασίας δεν βρίσκουν ευκαιρίες σε τομείς που θα μπορούσαν να αναπτυχθούν. Ενα απλό παράδειγμα: ένας άνεργος οικοδόμος ή αγρότης θα μπορούσε να γίνει φύλακας ή κηπουρός σε αρχαιολογικό χώρο, σε ένα πρόγραμμα που θα αναδείξει και θα αξιοποιήσει πολλούς τέτοιους χώρους σε όλη την Ελλάδα – χώροι οι οποίοι θα μπορούσαν έτσι να γίνουν πηγή εσόδων για την περιοχή τους και για τα κρατικά ταμεία. Αρκεί το κράτος να προσανατολιστεί, επιτέλους, στην ανάπτυξη του πολιτισμού και να επιλέγει ανθρώπους χωρίς κομματικά κριτήρια. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα νέες θέσεις εργασίας σε πόλεις και χωριά και θα έδινε ζωή σε πολλές ξεχασμένες περιοχές. Υπάρχουν τόσα μέρη με φυσικές ομορφιές ή με ιστορικά μνημεία απ’ όλες τις εποχές, που όλη η χώρα μπορεί να μπει στον τουριστικό χάρτη.
Ενα πρόγραμμα πρόσληψης ναυαγοσωστών, οι οποίοι θα εργάζονται όσες ώρες ο κόσμος θα κολυμπάει θα ήταν άλλη μια επένδυση. Χρήσιμο, επίσης, θα ήταν να στελεχωθούν επαρκώς οι υπηρεσίες που προστατεύουν το περιβάλλον και ασχολούνται με την καθαριότητα στους εθνικούς και επαρχιακούς δρόμους.
Η κρατική παρέμβαση για την τόνωση της οικονομίας δεν μπορεί να περιορίζεται στην κατασκευή μεγάλων δημόσιων έργων και στην εξασφάλιση ρευστού για τράπεζες και επιχειρήσεις. Πρέπει να αναπτυχθούν νέοι τομείς στις υπηρεσίες, νέες επιχειρήσεις, νέες κατευθύνσεις. Αλλά τώρα, μεσούσης της κρίσης, αυτό που επείγει είναι να κρατηθούν στην αγορά εργασίας αυτοί που κινδυνεύουν άμεσα από την ανεργία και, την ίδια ώρα, η χώρα να μη δείχνει σημάδια εγκατάλειψης.
Του Νικου Κωνστανταρα
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
12.8.09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου