Πεντάλοφος Βοΐου Κοζάνης. Μια ομάδα νέων μηχανικών από πέντε ελληνικά πανεπιστήμια στο πλαίσιο ενός θερινού σχολείου για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική περιηγείται τα λιθόστρωτα καλντερίμια του παραδοσιακου πέτρινου οικισμού. Περιεργάζονται, θαυμάζουν και μελετούν αλλοτινές τεχνικές σε αρχοντικά και ταπεινές μονοκατοικίες που κουβαλούν στις καλοδουλεμενες πέτρες τους όλη την ιστορία του τόπου.
Ανάμεσα στα ερειπωμένα σπίτια, τοίχοι χορταριασμένοι, μισογκρεμισμένοι, παράθυρα με σαπισμένα ξύλα, εσωτερικοί χωροι με απομεινάρια ζωης. Σαν τις φωτογραφίες με αφιερώσεις από όλο τον κόσμο που άφησε πίσω της η Ζουπανιώτισσα μητέρα και γιαγιά, σε ένα αυτοσχέδιο άλμπουμ για να βλέπει καθημερινά τα παιδιά και τα εγγόνια της, σκορπισμένα σε Καλαμάτα, Αμερική, Αργεντινή, Περσία, εκεί όπου ταξίδευαν τα γνωστά ισνάφια ή μπουλούκια με τα περιζήτητα μαστόρια της πέτρας και του ξύλου.
Ο μικρός «θησαυρός» με τις τριάντα περίπου φωτογραφίες μαστόρων που ανακάλυψαν οι μηχανικοί στάθηκε η αφορμή για να συγκεντρωθούν οι ειδήμονες της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής επί ένα δεκαήμερο στα Μαστοροχώρια του Βοΐου Κοζάνης όπου άριστοι τεχνίτες της πέτρας άφησαν κληρονομιά μερικά από τα ωραιότερα παραδοσιακά χωριά: Πεντάλοφος, Μόρφη, Αγια Σωτήρα, Δίλοφος, Λούβροι, Κρημίνι, Ροδοχώρι, Χρυσαυγή...
Στην τέχνη των μαστόρων αυτών μυήθηκαν 28 (από τους 260 που εκδήλωσαν ενδιαφέρον) νέοι μηχανικοί, αρχιτέκτονες, τοπογράφοι, αρχαιολόγοι, συντηρητές, φοιτητές στο 1ο Εργαστήριο Θεωρητικής και Πρακτικής Αποκατάστασης Κτιρίων Παραδοσιακής Αρχιτεκτονικής. Ηταν ένα Workshop, το πρώτο βήμα για τη θεσμοθέτηση ενός διεθνούς θερινού σχολείου από τον Σύνδεσμο Γραμμάτων και Τεχνών του νομού Κοζάνης (ΣΓΤΚ) και το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και ένα μάθημα για την ευαισθητοποίηση των κατοίκων να περισώσουν τα μνημεία τους, εξηγεί ο πρόεδρος του ΣΓΤΚ, κ. Πολυνείκης Αγγελής.
Οι φοιτητές με τη βοήθεια καθηγητών και έμπειρων μαστόρων (συνταξιούχων πια) διδάχθηκαν, θεωρητικά και πρακτικά, τα μυστικά της πέτρας και του ξύλου για την αποκατάσταση - αναστήλωση των πέτρινων σπιτιών. «Η μεγαλύτερη πηγή καταστροφής είναι η ανθρώπινη επέμβαση. Για την επανάχρηση του κτιρίου γκρεμίζουν τοίχους, χρησιμοποιούν μπετόν και ασύμβατα υλικά που αλλοιώνουν την αρχική αρχιτεκτονική. Περίπου 3 - 4.000 οικισμοί στην Ελλαδα και 10.000 μεμονωμένα κτίρια έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα, αλλά στην πράξη πόσοι από αυτούς παραμένουν παραδοσιακοί είναι ένα μεγάλο ερώτημα», επισημαίνει στην «Κ» ο επικεφαλής της ομάδας, καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου κ. Νικόλαος Λιανός.
«Στο πειραματικό σεμινάριο προβληματιστήκαμε, καταγράψαμε τις “ατασθαλίες” και καταλήξαμε ότι οι νέες κατασκευές και οι επεμβάσεις πρέπει να ακολουθούν συγκεκριμένες προδιαγραφές και κανόνες και όχι το γούστο κάθε ιδιοκτήτη».
Της Γιώτας Μυρτσιώτη
Πηγή Καθημερινή
24.7.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου