«Ποτέ δεν ήταν έτσι. Φοιτητές απειλούν πρυτάνεις, βρίζουν και χειροδικούν σε πανεπιστημιακούς. Πλέον, δεν υπάρχει κανένας φραγμός. Αλητεία, ωμή βία». Η οργισμένη αντίδραση πανεπιστημιακού σε κεντρικό ΑΕΙ της Αθήνας, όπως λέει στην «Κ», αποτυπώνει μια κατάσταση που απαντάται συχνά στα ελληνικά πανεπιστήμια, όπου εκπρόσωποι ισχυρών φοιτητικών παρατάξεων αλλά και ηχηρές μειοψηφίες φοιτητών ή εξωπανεπιστημιακών... ασκούν εξουσία.
Τελευταίο περιστατικό είναι οι απειλές που δέχθηκε ο πρύτανης του ΕΜΠ κ. Σίμος Σιμόπουλος και τα υβριστικά συνθήματα που φέρεται να έγραψαν στον χώρο της πρυτανείας μέλη αριστερών φοιτητικών παρατάξεων, που αντέδρασαν επειδή δεν δόθηκε άδεια για πάρτι μέσα στο ιστορικό συγκρότημα της Πατησίων, το περασμένο Σάββατο. Μετά τις απειλές, ο πρύτανης επέλεξε να κρατήσει κλειστό για δύο ημέρες το γραφείο του, ώστε να εκτονωθεί η κατάσταση. Μία ενέργεια που από πολλούς επικρίθηκε, καθώς θεωρήθηκε ότι... ρίχνει νερό στον μύλο εκείνων που θέλησαν να εκφοβίσουν τις πρυτανικές αρχές, για να συνεχίσουν τις ίδιες πρακτικές.
«Το κλίμα τρομοκρατίας δεν μπορεί να γίνεται ανεκτό από κανέναν» ανέφερε στην «Κ» ο πρώην πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης, κ. Ιωακείμ Γρυσπολάκης, ο οποίος ουκ ολίγες φορές κατά τη διάρκεια της πρυτανικής του θητείας είχε έλθει σε ανοιχτή σύγκρουση με αριστεριστές. «Η αντιμετώπιση της κατάστασης θα πρέπει να είναι στιβαρή, αποφασιστική και χωρίς υπεκφυγές» συμπλήρωσε στην «Κ» ο πρώην πρύτανης του ΕΜΠ κ. Κωνσταντίνος Μουτζούρης.
Η βία στα ελληνικά ΑΕΙ από φοιτητές κατά πανεπιστημιακών δεν είναι καινοφανής. Η πλέον «γνωστή» αντίδραση είναι φοιτητές να διακόπτουν τη συνεδρίαση της Συγκλήτου, επειδή διαβλέπουν ότι η πλειοψηφία του ακαδημαϊκού οργάνου θα πάρει μία απόφαση μη αρεστή σε αυτούς. Και αυτό συμβαίνει όχι μόνο στα κεντρικά ΑΕΙ αλλά και στα περιφερειακά ΑΕΙ. Ενδεικτικά, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης στα τέλη του 2008 ομάδα αριστερών φοιτητών διέκοψε τη συνεδρίαση της Συγκλήτου, η οποία είχε θέμα την ανάθεση, συμπληρωματικά, της φύλαξης των χώρων του ΑΕΙ σε ιδιωτική εταιρεία.
Μία ακόμη πρακτική μερίδας φοιτητών είναι η ομηρία πανεπιστημιακών. Ενδεικτικά, προ διετίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών μέλη φοιτητικής παράταξης κράτησαν επί περίπου δύο ώρες ομήρους στην αίθουσα συνεδριάσεων τους διδάσκοντες στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης, ζητώντας τους να υπογράψουν κείμενο ότι δεν θα εφαρμοσθεί ο νόμος για την αξιολόγηση, όπως είχε αποφασίσει η γενική συνέλευση του Τμήματος. Βέβαια, υπάρχουν και άλλες... ευφάνταστες περιπτώσεις όπως το χτίσιμο της εισόδου των πρυτανικών γραφείων και η ομηρία του πρύτανη (συνέβη στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο και στο Δημοκρίτειο Θράκης) έως το «γιαούρτωμα» του πρύτανη (στο Πολυτεχνείο Κρήτης). Πανεπιστημιακοί μπορούν να εξιστορήσουν πολλά περιστατικά καθημερινής βίας, που δεν φτάνουν στο φως της δημοσιότητας, διότι τα θύματα φοβούνται τα αντίποινα. Είναι, μάλιστα, χαρακτηριστικό ότι παρότι η οργή των πανεπιστημιακών για τα φαινόμενα αυτά είναι ξέχειλη, ελάχιστοι τα καταγγέλλουν δημοσίως, υπό τον φόβο των «αντιποίνων». Αλλωστε, συχνές είναι οι απειλητικές δηλώσεις σε διάφορα blogs κατά πανεπιστημιακών.
Η εικόνα ανομίας στα ελληνικά ΑΕΙ πυροδοτεί τη συζήτηση που γίνεται αυτό το διάστημα για αλλαγή του μοντέλου διοίκησης των ΑΕΙ στο πλαίσιο των αλλαγών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, τις οποίες προωθεί η κυβέρνηση. Το προσεχές Σάββατο έχει προγραμματισθεί Σύνοδος Πρυτάνεων στο Ναύπλιο όπου θα ζητηθούν οι θέσεις του υπουργείου Παιδείας, με το βάρος να πέφτει στις προτάσεις για επιλογή πρύτανη κατόπιν διεθνούς προκήρυξης και για θεσμοθέτηση Συμβουλίου Διοίκησης σε κάθε ΑΕΙ με τη συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών μελών. Πληροφορίες της «Κ» αναφέρουν ότι οι προτάσεις των πρυτάνεων απέχουν από τη φιλοσοφία εκείνων του υπουργείου (π. χ. ζητούν τα πανεπιστημιακά μέλη του Συμβουλίου να επιλέγουν τα εξωπανεπιστημιακά). Με βάση τις ίδιες πληροφορίες, μάλιστα, αναμένεται να τεθεί πρόταση για θεσμοθέτηση επιτροπής, που θα αποτελείται από πανεπιστημιακούς διαφόρων ΑΕΙ και θα έχει αρμοδιότητα να χειρίζεται τις περιπτώσεις άρσης του ασύλου σε κάποιο ΑΕΙ.
Του Απόστολου Λακασά
Άποψη: «Φευ! Η ανωτάτη παιδεία απόλλυται»
Του Ιωαννη Κ. Καρακωστα*
Είναι απίστευτο σε ποια κατάσταση φοβίας, ψυχολογικής ομηρίας και κατάθλιψης βρίσκονται τον τελευταίο καιρό, όσοι από τους πανεπιστημιακούς ιθύνοντες και δασκάλους συμμετέχουν στα τεκταινόμενα των τελευταίων ημερών και μηνών. Οι φοιτητές, και μη, ορισμένων ακραίων παρατάξεων ασκούν συνεχή καταθλιπτική πίεση στους πανεπιστημιακούς, ακόμη και βία, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα, με παραστάσεις ομάδων φωνασκούντων… αν όχι κραυγαζόντων… και με ευθεία απειλή βίαιων αντιδράσεων, στις περιπτώσεις που οι πανεπιστημιακές αρχές, αλλά και όλοι οι άλλοι πανεπιστημιακοί παράγοντες, δεν πειθαρχήσουν στις αποφάσεις και στις προτροπές των πιο πάνω ομάδων, οι οποίες, σημειωτέον, συνεργάζονται πλέον εμφανώς ή αφανώς με ακραίες -πάσης κατηγορίας- μονάδες κρούσεως αντιεξουσιαστών. «Να μην κλείσετε τα κτίρια του κέντρου τις ημέρες της φασαρίας, γιατί αν τα κλείσετε, θα τα κάψουμε όλα» απειλούν σκαιώς τις πρυτανικές αρχές. Γιατί, όμως; διερωτάται κανείς. Η απάντηση δίδεται από τους ίδιους αντιδρώντες των πιο πάνω ομάδων, που κατηγόρησαν π. χ. τον πρόεδρο της Νομικής που έκλεισε το κτίριο της Σχολής -το επί της οδού Σόλωνος, που κακώς δεν λειτουργούσε ως διδακτήριο, ενώ είχε παραδοθεί και από τις προηγούμενες πρυτανικές αρχές και ήταν έτοιμο- ενώ θα έπρεπε να είναι ανοιχτό και προσιτό για να «υποδεχθεί» κάθε μορφής καταληψίες.
Οι πανεπιστημιακοί, οι περισσότεροι αν όχι όλοι, υποκύπτουν στη πίεση και φοβούμενοι για τον εαυτόν τους, αλλά και για τους φοιτητές τους τα χειρότερα, υποχωρούν και υποχωρούν…
Τι κάνουν για τα παραπάνω οι πολιτικοί που θέσπισαν το άσυλο, όπως ορίστηκε, ερμηνεύεται και εφαρμόζεται σήμερα, που θέσπισαν τα προνόμια των φοιτητών, π. χ. όσον αφορά την εκλογή πανεπιστημιακών οργάνων, και τη συμμετοχή τους στα όργανα γενικότερα, πρωτοφανή για τα παγκόσμια δεδομένα; Tι κάνουν οι πολιτικοί που οργάνωσαν και εισήγαγαν τα κόμματα και τις κομματικές φοιτητικές παρατάξεις και τη συνακόλουθη διαπλοκή στην πανεπιστημιακή παιδεία; Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, νίπτουν τας χείρας τους και μεταθέτουν στις πρυτανικές αρχές ή στη συγκυριακή πολιτική εξουσία τη λύση του προβλήματος.
Τι κάνουν για τα παραπάνω, τα δικαστήρια που επιλαμβάνονται υποθέσεων βιαιοπραγιών κατά πανεπιστημιακών οργάνων, αλλά και κατά φοιτητών; Αθωώνουν τους κατηγορούμενους, υποτίθεται φοιτητές, «για το κτίσιμο» των πρυτανικών αρχών π. χ. της Θράκης λόγω συγγνωστής πλάνης…
Αυτό είναι το κλίμα αυτής της εποχής: φοβισμένοι αν όχι τρομοκρατημένοι και σε βαριάς μορφής κατάθλιψη τελούντες πανεπιστημιακοί ιθύνοντες, διδάσκοντες, ακόμα και οι ενσυνείδητοι φοιτητές, αδιάφοροι επίσης οι περισσότεροι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι όλων των βαθμίδων, έχοντες εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια συμβολής στην ανάκαμψη, απαξιωτική η στάση όλων των πολιτών για τους πανεπιστημιακούς, πολιτικούς, τους αστυνομικούς και την εκάστοτε ηγεσία. Παραπαίουσα πολιτική ηγεσία, λαϊκίζουσες και ανεύθυνες παρατάξεις, η όχι πάντοτε εποικοδομητική θέση του Τύπου, αρνητική στάση όλων έναντι «του ελληνικού φαινομένου» … «Φτάσαμε στον πάτο», λένε όλοι και με την προβολή της γνωστής ελληνικής ένστασης «δε βαριέσαι καημένε, εγώ θα αλλάξω αυτό το τόπο;», προτρέπουν και αποθαρρύνουν όσους ελαχίστους έχουν απομείνει στην πρώτη γραμμή.
Το πανεπιστήμιο και η ανωτάτη παιδεία στην Ελλάδα χρειάζονται επειγόντως, έστω και την υστάτη αυτή στιγμή, έναν καινούργιο φρέσκο αέρα, που να φυσήξει από όλες τις πλευρές, την κυβέρνηση και ιδίως την υπεύθυνη υπουργό, τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων, τους πανεπιστημιακούς φορείς και από όλους τους ενεργούς πολίτες, χωρίς τη συμβολή των οποίων, όλων των παραπάνω, φευ η ανωτάτη παιδεία στον τόπο μας απόλλυται…
Και τότε το κρίμα και η κατακραυγή βαρύνει τη γενιά μας.
*Ο κ. Ιωάννης Κ. Καράκωστας είναι ομότιμος καθηγητής της Νομικής Σχολής, τ. αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
13.2.2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου