Σχολείο και μεταρρύθμιση

Σε επιστολή του ο κ. Γ. Καστρινάκης - Φυσικός προς την εφμ Καθημερινή γράφει : Κύριε διευθυντά Εγινε προ ημερών «κλειστή» σύσκεψη της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, με ακαδημαϊκούς που πρεσβεύουν τη μετάβαση στο «ηλεκτρονικό» σχολείο. Παράλληλα, για το λύκειο έχει ήδη εξαγγελθεί περικοπή της ύλης διδασκαλίας, αλλά και «ελεύθερη» επιλογή μαθημάτων από τους μαθητές, στο πλαίσιο ενός πολύ περιοριστικού προγράμματος επιλογής. Π.χ., δεν θα είναι δυνατόν να επιλέγονται ταυτόχρονα Μαθηματικά, Φυσική και Χημεία! Πού βρίσκεται τώρα η Παιδεία; Σε τραγική κατάσταση. Αυτά βλέπουμε ως δάσκαλοι στα ΑΕΙ (ο γράφων έχει ευρεία σχετική εμπειρία). Πολλοί φοιτητές των ΑΕΙ είναι «λειτουργικά αναλφάβητοι», δηλαδή δεν διαθέτουν ακόμη και βασικότατες δεξιότητες. Π.χ., δεν μπορούν να προσθέσουν δύο απλά κλάσματα ή να δώσουν την περίληψη ενός σύντομου κειμένου. Οπως συμπεραίνει πρόσφατη ερευνητική εργασία του Πανεπιστημίου Σταβάνγκερ στη Νορβηγία και του Πανεπιστημίου της Μασσαλίας στη Γαλλία, η χρήση κλασικών μεθόδων σημειώσεων και γραφής είναι πολύ πιο αποτελεσματική για τη μαθησιακή διεργασία απ ’ό,τι η χρήση ηλεκτρονικών μέσων. Η σωστή χρήση των πρώτων εμπεδώνει πληθώρα βασικών δεξιοτήτων στον μαθητή. Οι καινοτομίες των ηλεκτρονικών gadgets, όχι. Το να έχει ο μαθητής τετράδια Ελληνικών, Μαθηματικών κ.λπ. όπου θα γράφει με συγκρότηση είναι ανεκτίμητο και αναντικατάστατο. Αλλιώς φοβούμαι ότι απλώς διολισθαίνει προς ένα μυαλό... «ακατάστατο». Βασικό στοιχείο της εκπαίδευσης πρέπει να παραμείνει η υποχρεωτική διδασκαλία όλων των βασικών μαθημάτων (Ελληνικά, Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία,Βιολογία, Ιστορία) μέχρι και τη Β΄ Λυκείου. Για την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο να απαιτείται η παρακολούθηση τουλάχιστων τριών μαθημάτων δέσμης στη Γ΄ Λυκείου. Φυσικά, πρέπει να διατυπωθεί και ως κοινωνικό αίτημα το καθήκον του εκπαιδευτικού να κάνει ευσυνείδητα τη δουλειά του και να μεταλαμπαδεύει τη γνώση, καλλιεργώντας ταυτόχρονα τη σκέψη των μαθητών. Να καθιερωθεί η αξιολόγηση εκπαιδευτικών και μαθητών από το δημοτικό. Γιατί τα εκπαιδευτικά συστήματα της Φινλανδίας και της Δανίας «παράγουν» αποφοίτους του λυκείου με αξιοζήλευτα προσόντα; Μήπως υπάρχει μια διάχυτη ευσυνειδησία εκεί, χωρίς έκπτωση στις βασικές αξίες; Πηγή Καθημερινή 26.2.2011