Ενα εικοσιτετράωρο κύλησε χωρίς ειδήσεις λόγω της συμμετοχής των εργαζόμενων στα ΜΜΕ στην πανελλαδική απεργία. Για την ακρίβεια, το εικοσιτετράωρο κύλησε χωρίς ειδήσεις στην τηλεόραση, στις εφημερίδες, στο ραδιόφωνο και στα περισσότερα ελληνικά ειδησεογραφικά sites, όμως άφθονες ανταποκρίσεις μπορούσε να βρει κανείς μέσω Twitter, όπως και σε αρκετά blogs και σε ιστοσελίδες ξένων εφημερίδων και ειδησεογραφικών πρακτορείων.
Η απουσία των δελτίων δεν σημαίνει ότι ο κόσμος έπαψε να γυρίζει. Στην οθόνη των κρατικών καναλιών υπήρχε ένα «σούπερ», ένας τίτλος που εξηγούσε τους λόγους της απεργίας, έστω και αν το έκανε με κάπως... ελλειπτικό τρόπο («Η ΠΟΣΠΕΡΤ απεργεί για τη ΣΣΕ, την οικονομική αυτοτέλεια της ΕΡΤ και για την τρίτη άδικη μείωση των μισθών μας»), αφού πολλοί δεν γνωρίζουν τι σημαίνει ΠΟΣΠΕΡΤ ή ΣΣΕ.
Οσοι είναι εξοικειωμένοι με το Διαδίκτυο και τα νέα μέσα επικοινωνίας, κάτι μπορούσαν να μάθουν για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα και στον κόσμο, π.χ., για τις δραματικές εξελίξεις στη Λιβύη. Επεσε, πέφτει, θα πέσει ο Καντάφι; Ξέσπασε, θα ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος; Tι θα συμβεί με την τιμή του πετρελαίου, πώς θα αντιδράσουν οι Μεγάλες Δυνάμεις; Αυτά δεν είναι ερωτήματα πολυτελείας, αλλά απηχούν τις βαθιές και βάσιμες ανησυχίες όλων μας.
Οπως τις ημέρες των απεργιών στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας υπάρχει ένα προσωπικό ασφαλείας, έτσι θα μπορούσε, με ευθύνη των κατά τόπους ενώσεων συντακτών, να συντάσσεται από τους ίδιους τους απεργούς δημοσιογράφους ένα πολύ σύντομο δελτίο, που θα ανανεώνεται, π.χ., ανά ώρα, και θα προβάλλεται με μορφή κάρτας, σε όλα τα κανάλια, δημόσια και ιδιωτικά, που θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε κάτι τέτοιο. Το ίδιο δελτίο θα μπορούσε να ηχογραφείται και να μεταδίδεται από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Ακόμα και αυτοί που δεν μπαίνουν στο Ιντερνετ και δεν συμμετείχαν στις πορείες της Τετάρτης ενδιαφέρονταν να μάθουν αν αυτές ήταν ειρηνικές, αν έπεσαν χημικά και δακρυγόνα, αν τραυματίστηκαν άνθρωποι, αν λειτουργούν οι σταθμοί του μετρό – και νομίζω ότι θα τους άξιζε να το μάθουν.
Η ενημέρωση μέσω Twitter ήταν «περιβόλι». Μπορεί η αξιοπιστία των πληροφοριών να είναι αμφισβητήσιμη, όμως πολλά twits είχαν τη ζωντάνια, την αμεσότητα που συχνά απουσιάζουν από τα «χτενισμένα» ρεπορτάζ. Π.χ.: «Καμήλες στο Κάιρο, τοξότες στην Αθήνα. Τι άλλο θα δούμε, πολεμικούς ελέφαντες και καταπέλτες;» ή «Το ΙΚΕΑ είναι γεμάτο κόσμο» ή «Οι κάτοικοι της Κερατέας σκαρφαλώνουν τώρα στην Ακρόπολη». Αλλα μηνύματα εξέφραζαν αμηχανία, μαχητικότητα κι ελπίδα, άλλα πίκρα και αυτοσαρκασμό – και αφήνω κατά μέρος εκείνα που ξεχείλιζαν από μίσος. Το σίγουρο είναι ότι από τις πολλές μικρές «εικόνες» δεν μπορούσες να σχηματίσεις «μία» και μοναδική εικόνα για την κινητοποίηση της Τετάρτης, μπορούσες όμως κάτι να μάθεις για εκείνους που είτε τη ζούσαν είτε τη σχολίαζαν από μακριά.
Της Μαριάννας Τζιντζή
25.2.2011
Σχόλιο δικό μας :
Εχουμε ξανασχολιάσει πως η "σύμπτωση" να απεργούν οι δημοσιογράφοι κάθε φορά που διαδραματίζεται μια πανελλαδική απεργία μόνο ως "σύμπτωση" δεν μπορεί να νοείται. Μπορεί κανείς να ψελλίσει πως πρόκειται είτε για απροθυμία των δημοσιογράφων να καταγράφουν αλήθειες που δεν συμφέρουν τον πολιτικό κόσμο, είτε απλά να έχουν υποκύψει σε ένα άκρως ιδιοτελές παιχνίδι "εξαγοράσιμης" σιωπής...Οπως θέλει κανείς το παίρνει....Εγώ πάντως έπειτα από την επαναλαμβανόμενη αυτή στάση των δημοσιογράφων τείνω να πιστέψω τη δεύτερη άποψη....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου