Βουλευτική ασυλία

Σε επιστολή του προς την εφμ Καθημερινή ο κ. Δ. Γεωργαντάς Χειρούργος από το Μαρούσι γράφει :

Κύριε διευθυντά,

Δυστυχώς, για άλλη μια φορά οι εθνοπατέρες κατάφεραν να μας εξοργίσουν. Πρόκειται για τη νέα συντεχνιακή τους απόφαση να μην αρθεί η ασυλία δύο βουλευτών, των κ. Καράογλου και Ντινόπουλου, που είχαν υποπέσει σε αδικήματα σε προγενέστερη περίοδο από τη βουλευτική τους θητεία. Για το θέμα γράφει ωραία και με συγκρατημένη οργή ο κ. Πάσχος Μανδραβέλης στην «Κ», στις 26/1/2010, με τίτλο «Ντροπή, ντροπή, ντροπή».

Ο άξιος δημοσιογράφος προσυπογράφει το άρθρο του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου κ. Τσακυράκη για την «παράνομη, ανήθικη, αδιάντροπη άρνηση άρσης της βουλευτικής ασυλίας», που δημοσιεύθηκε στις 25/1/2010 στην εφημερίδα «Ελευθεροτυπία». Φυσικά και εμείς σαν απλοί πολίτες ενώνουμε τη φωνή μας εναντίον του συνδικάτου της Βουλής, που πολλαπλώς προκαλεί. Και επειδή τα βουλευτικά κατορθώματα είναι διαρκή, η φιλόξενη «Καθημερινή» έχει δημοσιεύσει αρκετά δικά μας άρθρα για παρόμοια επιτεύγματα είτε ασυλίας, είτε βουλευτικής αποζημίωσης στο παρελθόν. Οι κύριοι βουλευτές τσαλακώνουν και καταπατούν κάθε έννοια ισονομίας, κουκουλώνουν κάθε φορά με τις εξεταστικές τα σκάνδαλα, αθωώνουν με τον κατάπτυστο νόμο «περί ευθύνης υπουργών» κάθε παρανομήσαντα συνάδελφό τους και προκαλούν τη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία με τις φοροαπαλλαγές και τους 16 μισθούς του υπαλληλικού προσωπικού της Βουλής που αυτοί νομοθέτησαν.

Με ποιο ηθικό κύρος λοιπόν θα έλθουν τώρα να σώσουν την ελληνική οικονομία που οι ίδιοι βούλιαξαν, με τόσες δεκαετίες προκλητικής κατασπατάλησης του δημόσιου πλούτου; Γιατί πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, μόνο αυτοί, τα σπασμένα που οι βουλευτές δημιούργησαν; Ας κάνουν αρχή και ας κλείσουν το εξοργιστικό «κανάλι της Βουλής», όπου ξοδεύονται απίστευτα ποσά και δεν το βλέπει κανείς, ας δείξουν την ελάχιστη ευαισθησία στους χαλεπούς καιρούς που μας έφεραν περιορίζοντας έστω λίγο τους παχυλούς τους μισθούς και επιτέλους ας τιμωρήσει η Δικαιοσύνη κάποιον από τους παρανομήσαντες συναδέλφους τους για αδικήματα που δεν έχουν σχέση με τη βουλευτική ιδιότητα.

Επιτέλους και η ομερτά έχει όρια.

Πηγή Καθημερινή

19.2.2010