Ελλάς, η χώρα του περίπου

Πραγματικά ακούγεται σαν αστείο αλλά δυστυχώς δεν είναι. Είμαστε η χώρα του και κανείς δεν είναι βέβαιος για τίποτα. Ακούστε:

Δεν γνωρίζουμε, λέει, πόσοι ακριβώς είναι οι Δημόσιοι υπάλληλοι*, στο περίπου είναι τόσοι. Πόσοι ακριβώς; Ποιον ρωτάμε; Μα φυσικά τον αρμόδιο και υπεύθυνο, αλλά δεν υπάρχει τέτοιο "φρούτο". Εδώ δεν βρέθηκε αρμόδιος, άρα και υπεύθυνος (που πλήρωσε), π.χ. για την πινακίδα στην Εθνική οδό που έπεσε, από τον αέρα και σκότωσε μια γυναίκα και θα υπάρχει αρμόδιος και υπεύθυνος που να γνωρίζει τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων; Πολύ δε περισσότερο τον αριθμό κατά κατηγορία, δηλαδή πόσοι μόνιμοι, πόσοι έκτακτοι, αορίστου χρόνου, ορισμένου χρόνου, στενότερου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, ωρομίσθιοι, μετακλητοί, αμετάκλητοι (δεν το ξέρω, αλλά μπορεί να υπάρχουν και τέτοιοι) και...φαντάσματα!

Αυτή η τελευταία κατηγορία, τα φαντάσματα δηλαδή υπάρχει, είναι κι' αυτοί περίπου 350 εφοριακοί, λέει, αλλά είναι χαμένοι και κανείς δεν ξέρει που βρίσκονται, που σημαίνει ότι μπορεί να είναι και 3.500 ή 35.000 μαζί με .......άλλους, άλλων ειδικοτήτων, που επίσης μπορεί να μην ξέρουν που βρίσκονται. Φυσικά όλοι μισθοδοτούνται, λαμβάνουν τα επιδόματα και πλασματικές υπερωρίες, αλλά δεν ξέρουν που είναι!

Ακόμα μάθαμε ότι οι Δημόσιοι Υπάλληλοι δεν αμείβονται με τόσα αλλά περίπου τόσα (με τα επιδόματα). Δεν εργάζονται τις ώρες, για τις οποίες τους λένε ότι αμείβονται, αλλά για περίπου ώρες (με τις πλασματικές υπερωρίες).

Τώρα κάποιος μπορεί να διερωτηθεί: μα καλά εδώ κάθε 10 χρόνια κάνουμε απογραφή του πληθυσμού και βρίσκουμε, σχεδόν με ακρίβεια, πόσα άτομα ζούμε στην Ελλάδα. Ακόμα κάθε χρόνο ξέρουμε πόσοι γεννήθηκαν και πόσοι πέθαναν, πόσοι παντρευτήκαν και πόσοι χώρισαν και ίσως σε λίγο θα μπορούμε να ξέρουμε ακόμα και πόσοι ομο ή αμφι ή ετερο-φιλόφυλοι υπάρχουμε και δεν μπορούμε να μετρήσουμε τους δημοσίους υπαλλήλους; Έλα ντε....

Και επειδή ακούμε συχνά ότι καθυστερεί η εξυπηρέτηση του πολίτη, από δημόσια υπηρεσία, "ελλείψει προσωπικού" κάνω την πολύ "τολμηρή" σκέψη: βρε μπας και οι μισοί περίπου δημόσιοι υπάλληλοι "είναι αλλού" και υπάρχουν μόνο στις μισθολογικές καταστάσεις; Εντάξει, είναι πολύ "τολμηρή" σκέψη, αλλά είναι απίθανη, μετά απ' όλα όσα ακούμε;

Η πραγματικότητα του "περίπου" δεν είναι τυχαία ούτε ανεξήγητη, γιατί φυσικά κάποιους εξυπηρετεί, όμως είναι ασφαλώς πολλαπλά επιβλαβής, στην ψυχική μας γαλήνη και κυρίως στην τσέπη μας.

Ας θυμηθούμε μερικά ακόμη, εκτός των δημοσίων υπαλλήλων, από τα άπειρα

παραδείγματα, όπου "λειτουργεί άψογα" το περίπου:

- Το περίφημο Δημόσιο Χρέος. Είναι περίπου τόσο γιατί κανείς δεν μπορεί να βεβαιώσει

πόσο είναι ακριβώς. Εξαρτάται από το πολιτικό...χρώμα του εκτιμητή.

- Οι Αγρότες, που είναι και στην επικαιρότητα. Είναι περίπου τόσοι γιατί άλλοι είναι και

άλλοι δεν είναι πραγματικοί αγρότες, αλλά δεν ξέρουμε ποιοι είναι και ποιοι δεν είναι,

(έχει και την πλάκα της αυτή η ιστορία). - Οι Άνεργοι, εντάξι κι' αυτοί κι'αν είναι περίπου τόσοι.

- Οι Μετανάστες, είναι περίπου 1 εκατ;,1,5;,2; ποιός ξέρει; Κανείς, γιατί ούτε αρμόδιος

ούτε και υπεύθυνος υπάρχει.

- Οι Ανάπηροι, είναι κι' αυτοί περίπου τόσοι, γιατί το πόσοι ακριβώς κανείς δεν ξέρει.

- Τα χρέη των Νοσοκομείων είναι κι' αυτά περίπου τόσα.

- Το κάπνισμα που περίπου απαγορεύεται και άλλα πολλά, πάρα πολλά.

Και μέσα σ'αυτή τη γενικευμένη κατάσταση, λογικό δεν ακούγεται να βρεθούν και κάποιοι να διατυπώσουν την θεωρία περί των περίπου Ελλήνων που είμαστε;

Το παράξενο όμως του πράγματος είναι ότι απορούμε γιατί, ενώ βασικά δεν προγραμματίζουμε, αλλά όταν προγραμματίζουμε είμαστε σταθερά έξω από τους στόχους μας, αφού τα στοιχεία μας είναι πάντα στο περίπου.

* προσοχή δεν κατηγορώ τους Δημοσίους υπαλλήλους γιατί δεν φταίνε αποκλειστικά αυτοί. Έτσι λειτουργεί το ΠΠΣ (Πελατειακό Πολιτικό μας Σύστημα), διαχρονικά και διακομματικά, με απόλυτο σεβασμό της αρχής "μεταξύ κατεργαρέων ειλικρίνεια". Αλήθεια είδατε ή ακούσατε ποτέ κανέναν (κόμμα, πολιτικό ή συνδικαλιστή) να διαμαρτυρηθεί, με κάποια συγκέντρωση, πορεία, απεργία κλπ.για το χάλι της δημόσιας διοίκησης; Το κάνουν όμως για το "άσυλο" (που τους χρειάζεται).

Κωνσταντίνος Δρακάτος

 

Πηγή Ελληνικό Καφενείο

http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/02/blog-post_7983.html