Ονειρα.....

Μελαγχολία, λύπη, πίκρα και οργή. Πρώτα τα χαμόγελα. Υστερα τα μισόλογα. Τώρα με τη χειρότερη λιτότητα. Χρειάστηκαν μόλις τέσσερις μήνες για να καταρριφθούν όλες οι εξαγγελίες και όλα τα υποσχόμενα. Εν μια νυκτί τα γκρέμισε όλα και παραδόθηκε στο μεταπρατικό σύστημα. Οι μεταρρυθμίσεις φρακάρανε στο σακίδιο της Μπιρμπίλη. Η κοινωνική Δικαιοσύνη σταμάτησε στην κατάργηση των επιτροπών. Η σεμνότητα στο αυτοκίνητο των βουλευτών. Η πράσινη ανάπτυξη στα γραφεία των υπουργών. Η ελπίδα στην επανάληψη των ίδιων αδιέξοδων πολιτικών. Οι προοπτικές στις αντιπαραγωγικές φορολογικές επιδρομές. Και όμως η κρίση ήταν λύση. Ο Ελληνας πανέτοιμος για τις πιο αιρετικές μεταρρυθμίσεις. Ακόμη και τον πλήρη διαχωρισμό Κράτους- Εκκλησίας θα είχε επικροτήσει.

Το χειρότερο δεν είναι το ξύρισμα των μελλοθάνατων φτωχών. Είναι η καταρράκωση των αξιών. Απαξίωση της νεολαίας με τα νέα συνταξιοδοτικά όρια. Απαξίωση της εργασίας και της παραγωγικότητας με τα αόρατα, μισθολογικά κίνητρα. Απαξίωση της κοινωνικής Δικαιοσύνης με τον καλπασμό της ακρίβειας και τα κτηνώδη κερδοσκοπικά περιθώρια. Θεέ μου! Τίποτα λοιπόν δεν μπορεί να αλλάξει σ΄ αυτόν τον τόπο;

Η ελληνική πολιτική σπανίως πορεύεται με την ντροπή. Γι΄ αυτό όποιος σπέρνει ανέμους θα θερίσει θύελλες. Εγώ πάντως δεν τον ψήφισα. Ομως τον πίστεψα. Και τώρα αυταπατήθηκα. Νever mind. Εκείνος με τις λογιστικές. Εγώ με τα όνειρα. Γιατί από τα όνειρα οι αλλαγές. Από τα όνειρα οι επαναστατικές τομές. Από τα όνειρα οι ιδέες οι τρομερές. Με τα όνειρα οι κορυφαίες στιγμές. Από τα όνειρα οι ερωτικές επιθυμίες οι τρελές. Με τα όνειρα τα αδύνατα θα γίνουν πραγματικότητα θες - δεν θες.

Ενα όνειρο στοιχειωμένο στο μυαλό του κάθε φιλότιμου, δίκαιου, αγανακτισμένου και απελπισμένου φτωχού. Ενα όνειρο των δέκα μόλις λέξεων:

Η πραγματική Αλλαγή θαρθει και θα ΄ναι ντάλα μεσημέρι!

Του Δημήτρη Δανίκα

Πηγή Το Βήμα

9.2.2010