Αυτή η συζήτηση που έχει ανοίξει για την ονοματολογία των υποψηφιοτήτων στην Αθήνα αρχίζει να γίνεται όλο και πιο ενοχλητική. Ανακύκλωση προσώπων από το γνωστό πολιτικό σταρ σύστεμ. Πολιτικοί που εκλέγονται στην Αθήνα, αλλά έχουν τόση σχέση με την πόλη όσο το γάλα με την Καβάλα. Πολιτικά αστέρια που «παίζουν» ως υποψήφιοι δήμαρχοι, αλλά δεν μπόρεσαν ποτέ να νιώσουν Αθηναίοι. Δεν περπάτησαν την πόλη. Δεν βόλταραν ποτέ στις ιστορικές γειτονιές των Πετραλώνων ή των Εξαρχείων. Δεν συγκινήθηκαν ποτέ ακούγοντας το κελάρυσμα του Iλισσού που έτσι μπαζωμένος κάτω από τη λεωφόρο Αρδηττού είναι σαν να σιγοψιθυρίζει «κι όμως είμαι ακόμη εδώ και κυλάω».
Πολιτικοί που φλερτάρουν -ακόμη κι όταν διαψεύδουν- με την προοπτική του δημάρχου Αθηναίων, αλλά δεν εργάστηκαν ούτε για την Αθήνα, ούτε τους Αθηναίους. Οι περισσότεροι από αυτούς εάν ένιωθαν έστω και ελάχιστα Αθηναίοι κάτι θα είχαν κάνει για τους ανθρώπους αυτής της πόλης που ακόμη μπορούν να συγκινούνται όταν ακούν «το σπουργίτι στο χάραμα» της Βουλιαγμένης πριν αρχίσουν να ουρλιάζουν οι μηχανές στα συνεργεία.
Οι πολιτικοί που διεκδικούν ως επικρατέστεροι stars τη δημαρχία έφτασαν (κι αυτοί) εσωτερικοί μετανάστες, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων. Ηλθαν από χωριά και επαρχίες. Η Αθήνα δεν σημαίνει τίποτε παραπάνω από ένα λειτουργικό προορισμό στην καριέρα τους. Μια βαθμίδα και τίποτε άλλο.
Ομως υπάρχουν οι άλλοι, οι «τρελοί» Αθηναίοι. Αυτοί που γεννήθηκαν και δεν έφυγαν και κάποιοι που λάτρεψαν την πόλη κι έχασαν το μυαλό τους. Για όλους αυτούς αλλά και για εκείνους που την αντέχουν έστω και με το μισό πόδι -δηλαδή μόνο ως εργαζόμενοι- η παρέλαση των ονομάτων προκαλεί τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιδιώκουν τα κομματικά επιτελεία. Γιατί το πρόβλημα της Αθήνας δεν μπορεί να επιλυθεί από την οποιαδήποτε καλή μεταγγραφή σε ένα χώρο ξένο και αδιάφορο - όπως αποδεικνύεται από το αδιάφορο έργο που άφησαν όσοι παρέλασαν την τελευταία 20ετία.
Κι όπως έλεγε φίλος γεννημένος στην καρδιά της πόλης, στην Απόλλωνος, «μόνο δύο δήμαρχοι ξεχώρισαν γιατί με το έργο τους αγάπησαν αυτήν την πόλη: ο Πλυτάς και ο Τρίτσης». Ναι, ο Τρίτσης ήταν Κεφαλλονίτης. Αλλά, πρωτίστως ήταν κοσμοπολίτης. Αθηναίος με την οδυσσειακή έννοια.
Τέτοιους Αθηναίους πρέπει να βρουν τα κόμματα κι ας αφήσουν τα καλαμπούρια με τα κορυφαία στελέχη. Αθηναίους που δεν θα φοβούνται να περπατήσουν τη νύχτα στην πόλη τους. Που δεν θα υποκριθούν ότι η πόλη δεν ζέχνει σαν δημόσιο ουρητήριο στον πεζόδρομο της Ερμού -200 μέτρα από τη Βουλή- και γύρω από το Πανεπιστήμιο. Αθηναίους πραγματικούς κι όχι εικονικούς, που θα ξεκλέβουν 5 λεπτά για να αναζητήσουν το «μενεξεδί της πολιτείας» των παιδικών τους χρόνων.
Tης Χριστινας Κοψινη
Πηγή Καθημερινή
2.2.2010
*Στη φωτο ο Σπυρίδων Μερκούρης Δήμαρχος Αθηναίων 1899-1914
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου