«Περισσότερο είμαι μάγειρας παρά ηγούμενος. Εχω μια ικανότητα να συνθέτω συνταγές. Αλλοι συνθέτουν ποιήματα και άλλοι συνταγές. Τι να κάνουμε. Και αυτή μια ποίησις είναι. Ποίησις κατσαρόλας!». Ο Αρχιμανδρίτης π. Δοσίθεος Κανέλλος, 74 ετών, ηγούμενος της ιστορικής Ιεράς Μονής Παναγίας Τατάρνης Ευρυτανίας, ανοίγει τα τσουκάλια του και από μέσα ξεπηδούν μυρωδιές από φρέσκα λαχανικά, θαλασσινά και μπαχάρια. Μέσα στα έλατα και με θέα την τεχνητή λίμνη των Κρεμαστών, η μοναστηριακή κουζίνα του π. Δοσιθέου θα μπορούσε να αποτελεί σχολή καλογερικής μαγειρικής.
«Επειδή η Εκκλησία μας έχει πάρα πολλές νηστείες, ήθελα οι άνθρωποι που θέλουν να νηστεύουν να έχουν ένα φαγητό που να τρώγεται», εξηγεί ο π. Δοσίθεος ο οποίος το 1992 εξέδωσε το βιβλίο «Οψοποιών Μαγγανείαι» -Καλογερική Μαγειρική και Ζαχαροπλαστική.
«Πολλοί χριστιανοί που ερχόντουσαν εδώ μου έλεγαν, πάτερ μου δίνετε αυτή την συνταγή, μου δίνετε την άλλη, οπότε είπα και εγώ τι να δίνω μια-μια τις συνταγές, δεν τις κάνω ένα βιβλίο; Και έτσι έγινε!». Στον πρόλογο του βιβλίου του γράφει: «Είναι συνταγές δοκιμασμένες στην πράξη, στο τηγάνι και στην κατσαρόλα. Δεν είναι του γραφείου. Απουσιάζουν όμως οι κρεατοσυνταγές, γιατί τα μοναστήρια δεν κρεοφαγούν. Και μια γενική συνταγή: Ο οδηγός μαγειρικής δεν κάνει το μάγειρο, ως ουδέ μία γραμμή το γεωμέτρη ή εις πλους τον θαλάττιον (τον θαλασσόλυκο) για να θυμηθούμε τον Αγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Η μαγειρική είναι παράδοσις και ταπείνωσις».
Σήμερα, ύστερα από 14 εκδόσεις του πρώτου μαγειρικού βιβλίου του, ο π. Δοσίθεος ετοιμάζει το δεύτερο. Ο ίδιος έμαθε να μαγειρεύει από μικρό παιδί στο πλευρό της μητέρας του. «Να ξέρετε ότι η ευτυχία σε μια οικογένεια ξεκινάει από το τσουκάλι. Οταν μπαίνουν σε ένα σπίτι και ψάχνουν για ντιλίβερι τότε η οικογένεια είναι στο ένα πόδι. Και καλό είναι κορίτσια και αγόρια να μαθαίνουν να μαγειρεύουν. Δεν θα πάθουν τίποτα. Το τσουκάλι στο σπίτι πρέπει να είναι γεμάτο και προκλητικό. Να τραβάει».
Ο π. Δοσίθεος έψαξε να βρει τις «ρίζες» τις καλογερικής μαγειρικής. «Δεν υπάρχει ιστορία της καλογερικής μαγειρικής. Ξέρουμε ότι ο πτωχο-Πρόδρομος, σε αυτές τις υπερβολές που έγραφε στον Αυτοκράτορα Μανουήλ για να βγάζει κανένα φράγκο, αναφέρει το Αγιοζούμι που ήταν σούπα κρεμμύδια, θρούμπι και ξερό ψωμί. Ο, τι υπάρχει το έχουμε εκ παραδόσεως». Αγαπημένο του φαγητό «τα καλαμαράκια του κουτιού με κριθαράκι» και «τα γεμιστά κολοκυθάκια με ρύζι ή τόνο».
Τον ρωτάμε για τα μοντέρνα νηστίσιμα όπως… οι αστακομακαρονάδες. «Αυτό δεν είναι νηστεία, είναι κοροϊδία. Γι’ αυτό και στις συνταγές μου δεν έχω συμπεριλάβει την παρασκευή αστακού. Διότι νηστεία είναι να τρως λιγότερο και να τρως τροφές πιο απλές. Και να κάνεις και οικονομία. Και αντί να πάρεις αστακό, τα λεφτά που δεν ξοδεύεις να τα δώσεις ευλογία σε κάποιον που έχει ανάγκη. Γιατί η νηστεία είναι συνυφασμένη με τη φιλανθρωπία, με την ελεημοσύνη και την αγάπη προς τον άνθρωπο. Η νηστεία δεν είναι αλλαξοφαγία, είναι πνευματική επιστήμη».
Ο π. Δοσίθεος διαβάζει, μελετάει, γράφει για την αγαπημένη του Κωνσταντινούπολη, συνδέεται πνευματικά με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, βοηθάει την ομογένεια της Πόλης. Ο π. Δοσίθεος είναι ένας καλόγερος από τους παλαιούς. «Εδώ στα βουνά δεν είμαστε πολλοί καλόγεροι, γιατί οι νεότεροι μοναχοί θέλουν να είναι σε μέρη που τους επισκέπτονται και τους φωτογραφίζουν» λέει χαμογελώντας. Οσο για την περιουσία της μονής του; Είναι η ιστορία της και μερικά πολύτιμα κειμήλια που εκτίθενται στο μικρό μουσείο της.
«Περιουσία δεν έχουμε και ούτε θέλουμε να έχουμε. Γιατί όσο άκουγα και ακούω ότι πάνε σε δικαστήρια για περιουσίες, για καταπατήσεις, το ένα ή το άλλο, να μου λείπει. Εγώ ήρθα στο μοναστήρι να σώσω την ψυχή μου, όχι να τρέχω στα δικαστήρια. Δεν έχουμε λοιπόν τέτοια. Εναν τοπάκο έχουμε και αυτός κατολισθαίνει, ίσα ίσα για να βόσκει κανένα πρόβατο… της γειτονιάς».
Του Νίκου Παπαχρήστου
19.8.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου