Η υπαίθρια πινακοθήκη της Αθήνας όπως την έδειξε στον κόσμο η Ελληνίδα φωτογράφος του AFP. Οι τοίχοι γίνονται ένας απέραντος καμβάς και μια άλλη «πόλη» ξεφυτρώνει.
Nα λοιπόν που οι υπαίθριες τοιχογραφίες («murals» στη γλώσσα των «καλλιτεχνών του δρόμου») της Αθήνας κέντρισαν το ενδιαφέρον ξένου ειδησεογραφικού πρακτορείου, και μια σειρά από θαυμάσια δείγματα street (ή) urban art κάνουν εδώ και λίγες ημέρες τον γύρο του κόσμου. Πραγματικά έργα τέχνης που αναδεικνύονται ακόμα περισσότερο με τη βοήθεια της φωτογραφικής ματιάς της Λουίζας Γουλιαμάκη του πρακτορείου ΑFP, συνθέτουν ένα γοητευτικό παζλ μιας ανήσυχης καλλιτεχνικά μητρόπολης στον ευρωπαϊκό νότο. Η φωτογράφος δεν αποτυπώνει στεγνά τις τοιχογραφίες, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις εμπλέκει στο κάδρο ανυποψίαστους Αθηναίους, δημιουργώντας ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Η τελική σύνθεση πολλαπλασιάζει τη δυναμική της φωτογραφίας.
Ο μικρός αυτός θρίαμβος της αθηναϊκής σκηνής του γκράφιτι δεν αίρει τον προβληματισμό για την ανεξέλεγκτη δράση των grafiti artists στο κέντρο της Αθήνας. Αν κάποιοι από εμάς γκρινιάζουμε για την κατάχρηση με τα γκράφιτι και τα tags (τις «υπογραφές», δηλαδή, όσων γράφουν σε τοίχους) δεν είναι γιατί παραβλέπουμε την καλλιτεχνική τους αξία, όταν υπάρχει, αλλά ακριβώς επειδή η κατάσταση έχει ξεφύγει εκτός κάθε λογικού ορίου με θύματα ανυπεράσπιστες ιδιοκτησίες και δημόσιους χώρους. Από την άλλη πλευρά, δήμοι και επιχειρήσεις επιδιώκουν τη συνεργασία των street artists προκειμένου να «χρωματίζουν» άχαρες επιφάνειες από τσιμέντο ή προσόψεις κτιρίων. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η ανάθεση από τον Δήμο Αθηναίων στην ομάδα Carpe Diem να δημιουργήσει τρεις τοιχογραφίες σε ισάριθμα κτίρια στου Ψυρρή: επί της οδού Μιαούλη 4 πάνω από τον σταθμό μετρό «Μοναστηράκι», επί της οδού Αγαθάρχου 9 και στην πλατεία Ηρώων.
Μέλος της ομάδας Carpe Diem είναι ο Kez που δέχθηκε να μοιραστεί μαζί μας μερικές σκέψεις πάνω στο γκράφιτι. Ασχολείται με το γκράφιτι από το 1998. «Συνθήματα, υπογραφές, ζωγραφικές με κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο, άλλες φορές μερικές άναρχες πινελιές, όλα αναπόσπαστο κομμάτι ενός αστικού τοπίου.
Το γκράφιτι είναι η άποψη κάποιου που εκφράζεται με εικαστικό τρόπο. Οι άνθρωποι της πόλης έχουν ανάγκη για έκφραση και επικοινωνία. Είναι θέση με πολιτική χροιά που πολλές φορές δρα σαν βουβή διαδήλωση ταρακουνώντας τη σκέψη των περαστικών.
Οσα περισσότερα κτίρια σηκώνονται τόσο οι καλλιτέχνες του δρόμου θα βρίσκουν “καμβάδες” να γεμίζουν... Στους ιδιοκτήτες των κτιρίων που δέχονται επίθεση θα έλεγα ότι οι τοίχοι τους εκτελούν κοινωνικό έργο. Καλύτερα ένας τοίχος βαμμένος παρά μια μύτη σπασμένη...».
THΛEΦOΣ
Πηγή Καθημερινή
5.8.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου