Περισσότερο για να διασκεδάσω τη ζέστη, νοερώς τουλάχιστον, «παραμένω» στη... Σκύρο από την οποία μόλις επέστρεψα. Το πανέμορφο αυτό νησί, καταμεσής του Αιγαίου, ουδέποτε ευτυχώς έγινε της μόδας. Καταπράσινη στον βορρά, ξερή στον νότο, ένας περίεργος συνδυασμός Σποράδων - Κυκλάδων, την επισκέπονται κάθε καλοκαίρι κυρίως όσοι βαστάει η σκούφια τους από εκεί ή η τύχη το ’φερε κάποια στιγμή να συνδεθούν με τους ανθρώπους της που διακρίνονται για το αυτοκριτικό τους χιούμορ.
Η Σκύρος έχει, για το μέγεθός της, ένα πολύ μικρό λιμάνι, τη Λιναριά, στα νοτιοδυτικά της. Στα τέλη του ’80, λοιπόν, κάποιοι τοπικοί άρχοντες αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα ακόμη λιμάνι στην πλευρά του νησιού που «βλέπει» την Τουρκία. Ολως «τυχαίως», όμως, επελέγη γι’ αυτό το Αχίλλι, ένας άλλοτε πανέμορφος κόλπος με αμμουδιά στα βορειοανατολικά. Εχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από την «ολοκλήρωση» του λιμανιού και αρκεί μια απλή επίσκεψή για να αντιληφθεί ο καθένας το μέγεθος του σκανδάλου. Η περιοχή θυμίζει κρανίου τόπο - κάλλιστα θα μπορούσε να γυριστεί και σήμερα ταινία με εξωγήινους. Χιλιάδες τόνοι τσιμέντου και βράχων, σε μια αχανή έκταση που δεν έχει ψήγμα ζωής, ούτε καν μια λάμπα το βράδυ για τις 3 - 4 ψαρόβαρκες που μοιάζουν ξεχασμένες από τους ιδιοκτήτες τους.
Το σκάνδαλο είναι ακόμη ευκρινέστερο αν προσεγγίσεις το Αχίλλι διά θαλάσσης. Χρειάζεται ιδιαίτερη δεξιότητα, καθώς στην είσοδο του λιμανιού βρίσκεται «περήφανη» μια ξέρα (!) που ο εργολάβος δεν έκρινε σκόπιμο να ανατινάξει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, είναι ότι λόγω της θέσης του λιμανιού τα κύματα στην «μπούκα» του φτάνουν σχεδόν πάντα το 1,5 μέτρο ακόμη και σε μέρες νηνεμίας. «Οι κρετίνοι πήγαν κι έφτιαξαν λιμάνι απάνω στο μάτι του γραιγολεβάντε (βορειοανατολικού), γι’ αυτό και κανείς δεν πάει ποτέ να δέσει εκεί» μου είπε ένας ψαράς.
Το σκάνδαλο ολοκληρώνει ο «Κένταυρος», ένα σκουριασμένο ρυμουλκό που παράτησε πλαγιοδετημένο στο Αχίλλι ο εργολάβος και εδώ και 15 χρόνια (!) η γραφειοκρατία δεν αφήνει τους ντόπιους ούτε να το βυθίσουν. Οπως μου είπαν, τώρα πια ούτε αυτό γίνεται, γιατί τα κύματα δημιούργησαν αβαθές που δεν επιτρέπει ούτε σε μεγάλα σκάφη να εισέλθουν στο λιμάνι ούτε στον «Κένταυρο» να εξέλθει. Για την ιστορία, το «έργο» κόστισε 2,5 δισ. δραχμές, μυθικό ποσό για τις αρχές του ’90. Ιδού πού πήγαν τα λεφτά στη Σκύρο...
Οι Αγγλοι σε σκανδαλωδώς αποτυχημένες επενδύσεις δίνουν το όνομα white elephant, λόγω της σπανιότητας των λευκών ελεφάντων. Καθώς η Σκύρος είναι γνωστή για τα μικροσκοπικά αλογάκια της, σκέφτηκα να αφιερώσω το σημερινό σημείωμα στα παχύδερμα που δημιούργησαν αυτό το έκτρωμα, προτρέποντάς σας να καταγγείλετε παρεμφερείς «ελέφαντες» που τυχόν συναντήσατε το καλοκαίρι προς μελλοντική αξιοποίηση...
Του Κων. Ζουλα
Πηγή Καθημερινή
19.8.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου