Το καλοκαίρι είναι η εποχή ανάγνωσης, όπως τα Χριστούγεννα είναι εκ παραδόσεως η εποχή της προσφοράς βιβλίων. Και όπως παλιότερα, οι Ελληνες τουρίστες θαύμαζαν το θέαμα της «αναγνωστικότητας» μέσα στα μετρό των πρωτευουσών της Ευρώπης, χωρίς να δίνουν δεκάρα για το είδος των βιβλίων στα οποία ήταν προσηλωμένοι οι επιβάτες, ορθοί και καθισμένοι, έτσι και στις πλαζ θαυμάζουμε τους πολυσέλιδους όγκους μπρος στους οποίους μαυρίζουν οι καλλονές της εποχής και προς τις οποίες πρέπει να είναι ευγνώμονες οι σύγχρονοι εκδότες.
Η επιτυχία ενός βιβλίου εξαρτάται εν πολλοίς από τις γυναίκες, διότι αυτές εξακολουθούν να διαβάζουν και αυτές έχουν τον τρόπο να επιβάλουν τα αξιόλογα αναγνώσματα. Αλίμονο στον συγγραφέα που δεν ξέρει να γοητεύει τις γυναίκες και δεν συχνάζει στους κύκλους τους. Και αλίμονο στον εκδότη που τα βιβλία του δεν μαλάχθηκαν από τα χέρια μιας καλλονής στην παραλία ή την πισίνα. Ιδίως σε περιόδους κρίσης, σαν κι αυτή που διανύουμε, και που ανέκαθεν στάθηκαν οι καλύτεροι αγωγοί της ανάγνωσης.
Ο εκδότης λόγου χάρη που θα είχε το κουράγιο να αναθέσει σ' έναν άξιο συγγραφέα το οδοιπορικό της υποσαχάριας Πατησίων, δηλαδή της μαύρης Αφρικής των Αθηνών, θα εξασφάλιζε, πιστεύω, ένα αληθινό μπεστ σέλερ!
Δεν υπήρξα ρατσιστής, ούτε ένιωσα ποτέ να πάλλει μέσα μου ο υγειονομικός παλμός των αγγελικών ψυχών που θέλουν τα πάντα τέλεια και αρμονικά. Πόσο σύνθετο και δυσεπίλυτο πρόβλημα είναι, π.χ., το μεταναστευτικό, όλοι το αντιλαμβάνονται. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει και να εγκαταλειφθεί στην τύχη του, όπως φαίνεται να συμβαίνει σήμερα, μακριά από τις παραλίες και τις πισίνες.
Τις παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων, η τότε δήμαρχος Αθηναίων μας είχε κάνει να πιστέψουμε πως ακόμη και η παλαιά Πατησίων θα γινόταν αρτηρία της ελληνικής ανακαίνισης. Προέβλεψε μάλιστα ειδικούς διαδρόμους για τους τυφλούς των πεζοδρομίων. Μακάριοι οι τυφλοί! Διότι από τότε μέχρι σήμερα, ο αφρικανικός πληθυσμός πολλαπλασιάστηκε σε τέτοιο βαθμό, που να νομίζεις ότι ζεις σε αποικία. Τρομάζεις σαν διασχίζεις την Πατησίων νύχτα. Πότε θα ξεσηκωθούν όλες αυτές οι φυλές για να μας διώξουν απ' τα χώματά τους, σκέπτεται παγωμένος ο Αθηναίος πολίτης που δεν έχει μπορέσει ακόμη να το σκάσει απ' την περιοχή.
Για την ώρα, μας προσφέρουν τα παιδιά τους. Δεκάδες έγχρωμα κοριτσάκια σε κάθε στενό μεταξύ πλατείας Αμερικής και Κολιάτσου, στην οικονομική τιμή των 5 με 10 ευρώ. Σε τραβάνε πιεστικά από το χέρι, είτε βγαίνεις απ' την πολυκατοικία σου είτε προσπαθείς να μπεις.
Ο άνθρωπος συνηθίζει σε όλα. Η αρχή της πραγματικότητας δεν έχει πλέον να ζηλέψει τίποτε από την αρχή της επιθυμίας. Ζούμε τον θρίαμβο του αδιαφοροποίητου. Αν υπήρχε τουλάχιστον ένα πάρκο!
Μεσάνυχτα, στη Δροσοπούλου. Στη μία γωνία, επτά-οκτώ κοπέλες μεταξύ δεκατεσσάρων και δεκαέξι. Στην απέναντι, ένας λεπτός μαύρος άνδρας καθισμένος σε ένα κολονάκι με το πρόσωπο στραμμένο προς τα αυτοκίνητα που έρχονται. Στα ανοιχτά πόδια του, ένα όμορφο και καλοντυμένο κοριτσάκι με μίνι, ΠΕΝΤΕ ΕΤΩΝ !
Δεν ξέρω αν ο κ. δήμαρχος σκέφθηκε ποτέ να κάνει καμιά βόλτα από τα μέρη μας, έτσι από περιέργεια και μόνο. Ξέρω, όμως, μετά βεβαιότητος ότι ένα αστυνομικό τμήμα βρίσκεται μόλις δέκα βήματα πιο κάτω και διανυκτερεύει. Εκτός αν κι αυτό ακόμη μεριμνά για τον πλησίον και σέβεται τη διαφορά των εξωτικών ηθών που τόσο με γοητεύουν.
Πηγή Καθημερινή
14.8.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου