 |
| Μιχ.Κόκκινου, "Το κορίτσι με τον μπλε φιόγκο" |
Βρέθηκε ο τρόπος για να γίνει κερδοφόρος ο σιδηρόδρομος. Τα χρέη προς το Δημόσιο διαγράφονται, τα χρέη προς τρίτους τα αναλαμβάνει το κράτος, εντούτοις πρέπει να παρθεί μια μεγάλη απόφαση. Ο κ. Δημήτρης Ρέππας δεν έχει διαλέξει τι χρώμα θα έχει το φιογκάκι. Ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδας θα δοθεί δώρο σαν να ήταν τρενάκι της Μarklin, οπότε είναι κρίσιμο το πακετάρισμα. Ο τυχερός που θα οικειοποιηθεί το εθνικό δίκτυο πρέπει να είναι βέβαιος ότι τα βαγόνια και οι ράγες θα του φέρουν χαρά και μηδέν άγχος. Οι επενδυτές θα παίξουν με τις μεταφορές εκ του ασφαλούς. Θα βρουν έτοιμες τις υποδομές, θα βρουν αραιωμένο το προσωπικό, θα βρουν καθαρά τα ταμεία. Οι επενδυτές θα αποφασίσουν όσα αποφασίζει ένα ανήλικο για τις μινιατούρες του, ήτοι θα αναλάβουν το μάνατζμεντ.
Η ιστορία του ΟΣΕ θυμίζει όλες τις ιστορίες ιδιωτικοποίησης στην Ελλάδα. Ο σιδηρόδρομος λεηλατήθηκε, απαξιώθηκε, τίγκαρε από υπαλλήλους και δημιούργησε ένα αξιοθαύμαστο έλλειμμα. Τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ δεν τα συσσωρεύει όποιος κι όποιος. Ο κ. Ρέππας αποφάσισε ότι επιτέλους πρέπει να γίνει κάτι, να εκκαθαριστεί ο Οργανισμός. Μόλις δημιουργηθούν οι βάσεις για την κερδοφορία θα προσκληθούν ιδιώτες, για να καρπωθούν όλα τα καλά της εξυγίανσης. Τα επιχειρήματα μιας τέτοιας πολιτικής απόφασης αντλούνται από το μανιφέστο του πρόχειρου φιλελευθερισμού: το κράτος θα εισπράξει ζεστό χρήμα, θα ευνοηθεί η ανάπτυξη και θα σταλεί μήνυμα στις αγορές.
Εν τω μεταξύ θα χαλαρώσουν και οι δανειστές. Πέρα από τα χρέη το ελληνικό κράτος αναλαμβάνει τη μισθοδοσία 2.500 ατόμων που πλεονάζουν στον σιδηρόδρομο. Θα τα πληρώνει είτε βγουν στη σύνταξη είτε πάρουν μετάταξη σε κάποια άσχετη υπηρεσία. Επίσης θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει την ακίνητη περιουσία του Οργανισμού. Βραχυπρόθεσμα θα εισπράξει κεφάλαιο που θα πάει απευθείας στις αποπληρωμές των δανείων. Μακροπρόθεσμα θα έχει οικονομικές υποχρεώσεις, χωρίς ακίνητα, χωρίς ρευστό, χωρίς τρένα και χωρίς δυνατότητα πολιτικών επιλογών στις μεταφορές. Είναι προφανές ότι ο ιδιώτης θα βλέπει στους συρμούς μόνο τα απόλυτα κέρδη. Θα αυξήσει όσο θέλει τα εισιτήρια, θα περικόψει όσα δρομολόγια δεν γεμίζουν τις τσέπες του. Ο ιδιώτης έχει κάθε δικαίωμα να απομονώσει ακόμη περισσότερο τις ακριτικές περιοχές. Ο ιδιώτης έχει κάθε δικαίωμα να καταργήσει τις αποφάσεις ενός κράτους πρόνοιας, όπως τα φοιτητικά εισιτήρια και τις εκπτώσεις πολυτέκνων.
Οι επιλογές του κ. Ρέππα έχουν έναν και μόνο στόχο. Να καταστήσει κερδοφόρο τον ΟΣΕ. Αυτό θα το πετύχει αφού το δώρο παραχωρείται σε συνθήκες μονοπωλίου.
Το ερώτημα είναι πού θα πάνε αυτά τα κέρδη.
Γιατί ενόσω το ελληνικό κράτος θα πληρώνει τις παλιές αμαρτίες, η νέα εταιρεία, ανάλαφρη κι ωραία, θα κάνει με τα κέρδη ό,τι τραβάει η όρεξή της. Δεν έχει καμία υποχρέωση να ξαναρίξει τα κεφάλαια στην ελληνική αγορά, δεν έχει καμία υποχρέωση να αξιοποιήσει ένα μέρος των εισπράξεων σε ανοησίες όπως η υγεία και η εκπαίδευση. Τα κέρδη μπορούν κάλλιστα να επενδυθούν σε μια ξένη αγορά.
Η ιστορία του ΟΣΕ θυμίζει όλες τις ιστορίες ιδιωτικοποίησης στην Ελλάδα. Ο σιδηρόδρομος λεηλατήθηκε, απαξιώθηκε, τίγκαρε από υπαλλήλους και δημιούργησε ένα αξιοθαύμαστο έλλειμμα. Τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ δεν τα συσσωρεύει όποιος κι όποιος. Ο κ. Ρέππας αποφάσισε ότι επιτέλους πρέπει να γίνει κάτι, να εκκαθαριστεί ο Οργανισμός. Μόλις δημιουργηθούν οι βάσεις για την κερδοφορία θα προσκληθούν ιδιώτες, για να καρπωθούν όλα τα καλά της εξυγίανσης. Τα επιχειρήματα μιας τέτοιας πολιτικής απόφασης αντλούνται από το μανιφέστο του πρόχειρου φιλελευθερισμού: το κράτος θα εισπράξει ζεστό χρήμα, θα ευνοηθεί η ανάπτυξη και θα σταλεί μήνυμα στις αγορές.
Εν τω μεταξύ θα χαλαρώσουν και οι δανειστές. Πέρα από τα χρέη το ελληνικό κράτος αναλαμβάνει τη μισθοδοσία 2.500 ατόμων που πλεονάζουν στον σιδηρόδρομο. Θα τα πληρώνει είτε βγουν στη σύνταξη είτε πάρουν μετάταξη σε κάποια άσχετη υπηρεσία. Επίσης θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει την ακίνητη περιουσία του Οργανισμού. Βραχυπρόθεσμα θα εισπράξει κεφάλαιο που θα πάει απευθείας στις αποπληρωμές των δανείων. Μακροπρόθεσμα θα έχει οικονομικές υποχρεώσεις, χωρίς ακίνητα, χωρίς ρευστό, χωρίς τρένα και χωρίς δυνατότητα πολιτικών επιλογών στις μεταφορές. Είναι προφανές ότι ο ιδιώτης θα βλέπει στους συρμούς μόνο τα απόλυτα κέρδη. Θα αυξήσει όσο θέλει τα εισιτήρια, θα περικόψει όσα δρομολόγια δεν γεμίζουν τις τσέπες του. Ο ιδιώτης έχει κάθε δικαίωμα να απομονώσει ακόμη περισσότερο τις ακριτικές περιοχές. Ο ιδιώτης έχει κάθε δικαίωμα να καταργήσει τις αποφάσεις ενός κράτους πρόνοιας, όπως τα φοιτητικά εισιτήρια και τις εκπτώσεις πολυτέκνων.
Οι επιλογές του κ. Ρέππα έχουν έναν και μόνο στόχο. Να καταστήσει κερδοφόρο τον ΟΣΕ. Αυτό θα το πετύχει αφού το δώρο παραχωρείται σε συνθήκες μονοπωλίου.
Το ερώτημα είναι πού θα πάνε αυτά τα κέρδη.
Γιατί ενόσω το ελληνικό κράτος θα πληρώνει τις παλιές αμαρτίες, η νέα εταιρεία, ανάλαφρη κι ωραία, θα κάνει με τα κέρδη ό,τι τραβάει η όρεξή της. Δεν έχει καμία υποχρέωση να ξαναρίξει τα κεφάλαια στην ελληνική αγορά, δεν έχει καμία υποχρέωση να αξιοποιήσει ένα μέρος των εισπράξεων σε ανοησίες όπως η υγεία και η εκπαίδευση. Τα κέρδη μπορούν κάλλιστα να επενδυθούν σε μια ξένη αγορά.
Δεν ξέρουμε ποια κιτάπια οικονομικής θεωρίας συμβουλεύεται ο κ. Ρέππας, υπάρχει όμως και η διεθνής πραγματικότητα. Υπάρχει στον κόσμο ένα υπόδειγμα ιδιωτικοποίησης σιδηροδρόμων που ωφέλησε τους επιβάτες και το κράτος; Σίγουρα δεν είναι η Αγγλία. Εκεί πράγματι επετεύχθη ο πλουτισμός των ιδιωτών, μαζί όμως σημειώθηκε ρεκόρ εκτροχιασμών, ρεκόρ καθυστερήσεων στα δρομολόγια και μια γενική υποβάθμιση των υπηρεσιών. Σε αυτό το πλαίσιο δεν υπάρχει πειστικό επιχείρημα για την αναγκαιότητα του εγχειρήματος. Ο ξεκαθαρισμένος ΟΣΕ θα μπορούσε να παραμείνει δημόσιος και αντί για άρπαγες διοικητές να διοριστούν οι άξιοι μάνατζερ του ιδιωτικού τομέα. Αν πάντως είναι ειλημμένη η απόφαση για χάρισμα του ΟΣΕ, το χρώμα του φιόγκου είναι δεδομένο. Κάτι σε βαθύ μπλε ταιριάζει απόλυτα με τις περιστάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου