Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

Ο αργός θάνατος του περιπτερά

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Το ενοικιαστήριο, αναρτημένο στα κατεβασμένα ρολά του περιπτέρου, εξηγεί την πολυήμερη απουσία του περιπτερά της γειτονιάς από το πόστο του. Δεν αρρώστησε ξαφνικά, όπως είχαν ανησυχήσει αρκετοί που τον γνωρίζουν χρόνια, ούτε έφυγε σε διακοπές χωρίς να ειδοποιήσει τους τακτικούς πελάτες του για τους οποίους «κρατούσε» τα κυριακάτικα φύλλα με τις προσφορές ή φύλαγε τα κλειδιά τους ώστε να περάσει κάποιος να ποτίσει τα λουλούδια όσο εκείνοι έλειπαν για καλοκαιρινές διακοπές. Το περίπτερο έκλεισε για οικονομικούς λόγους, ο περιπτεράς αποχώρησε και το μαγαζί βγήκε στο σφυρί.

Τους τελευταίους μήνες, τα κλειστά περίπτερα, με τα «ενοικιάζεται» να ξεχωρίζουν από μακριά, όλο και πληθαίνουν στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Προστίθενται και αυτά στα κλειστά καταστήματα με τις σκονισμένες άδειες βιτρίνες, συμβάλλοντας στο αίσθημα ανασφάλειας των περαστικών, που βλέπουν σταδιακά τη γειτονιά να καταρρέει. «Πωλείται όπως είναι, επιπλωμένο» ή ενοικιάζεται, εν προκειμένω...

Από το σύνολο των εννιακοσίων περιπτέρων που λειτουργούσαν στο πολεοδομικό συγκρότημα Θεσσαλονίκης, τα διακόσια έκλεισαν και μόλις επτακόσια απέμειναν ενεργά, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Σωματείου Ενοικιαστών Περιπτέρων Θεσσαλονίκης.
Η κ. Κωνσταντίνα Χρυσοβέργη μαζί με τον σύζυγό της Ανέστη Μάμαλη διατηρούσαν περίπτερο πάνω από τη Ρωμαϊκή Αγορά, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, τα τελευταία δεκαοκτώ χρόνια. Η γειτονιά τους ήξερε, τους εκτιμούσε και τους αγαπούσε. Δεκάδες παιδιά μεγάλωσαν βλέποντας τους δυο τους να εναλλάσσονται καθημερινά στο ξεθωριασμένο κίτρινο κιόσκι. «Παρά τον έντονο ανταγωνισμό από τα σούπερ μάρκετ και τα άλλα καταστήματα της γειτονιάς και μολονότι το ενοίκιο ήταν υψηλό και τα έξοδα μεγάλα, καταφέρναμε και τα βγάζαμε πέρα», είπε στην «Κ» η εξηντατετράχρονη.
Ωστόσο, η τελευταία αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα είδη καπνού και τα συνακόλουθα χαμηλά περιθώρια κέρδους, σε συνδυασμό με την οικονομική δυσπραγία των καταναλωτών, τους ανάγκασαν να αποσυρθούν. «Το τελευταίο διάστημα, ο κόσμος δεν αγόραζε. Ούτε παγωτά ούτε εφημερίδες ούτε τσιγάρα. Δεν ήταν κανονική η δουλειά, όπως πριν από είκοσι χρόνια που βγάζαμε ένα αξιοπρεπές μεροκάματο. Φυτοζωούσαμε, ίσα ίσα να βγάλουμε το ΤΕΒΕ, το ενοίκιο, τους λογαριασμούς», εξήγησε η ίδια.

Τα έξοδα, όμως, καλύπτονται πολύ δύσκολα, ανέφερε στην «Κ» η κ. Ρίτσα Παπαγεωργίου, περιπτερού στον πεζόδρομο της Αριστοτέλους την τελευταία οκταετία. «Τα τσιγάρα πλέον μας αφήνουν ελάχιστο περιθώριο κέρδους και οι κάρτες τηλεφωνίας σχεδόν τίποτα, ενώ οι ιδιοκτήτες δεν μειώνουν τα ενοίκια, όπως οφείλουν σύμφωνα με τον νόμο», ανέφερε, εξηγώντας γιατί τόσα και τόσα περίπτερα κλείνουν το ένα μετά το άλλο στη Θεσσαλονίκη.

Οι περιπτερούχοι, πάντως, είχαν επισημάνει τον κίνδυνο συρρίκνωσης του επαγγέλματος από τη στιγμή που ανακοινώθηκε η αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης τσιγάρων στις 19 Φεβρουαρίου. Ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή ο φόρος αποτελούσε το 73% της τιμής των τσιγάρων, αφήνοντας περιθώριο κέρδους της τάξης του 0,23 ευρώ στους περιπτεράδες, η αυξημένη τιμή των 3,80 ευρώ για κάθε πακέτο τσιγάρα τους αποδίδει μόλις 0,13 ευρώ, σύμφωνα με τη συνδικαλίστρια του Σωματείου Ενοικιαστών, κ. Γεωργία Αγγούση.

Τέλος εποχής;

«Το πλήγμα είναι μεγάλο, δεδομένου ότι το καπνικό προϊόν αποτελεί το 80% των πωλήσεων ενός περιπτέρου. Η αύξηση του φόρου είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση των εσόδων μας –της αμοιβής μας, δηλαδή– κατά 50%», τόνισε η κ. Αγγούση.

Η νέα κατάσταση θέτει σε κίνδυνο, κατά την ίδια, πενήντα πέντε χιλιάδες οικογένειες σε όλη τη χώρα (περισσότερα από χίλια οκτακόσια άτομα στη Θεσσαλονίκη). Δυστυχώς, μεταξύ αυτών, όπως επισήμανε, περιλαμβάνονται άνθρωποι που κατέφυγαν σ’ αυτό το επάγγελμα προκειμένου να γλιτώσουν από την ανεργία όταν μεγάλες βιομηχανικές μονάδες και εταιρείες της περιοχής έβαλαν λουκέτο, ενώ επίσης απορροφήθηκαν άνεργες γυναίκες που δεν είχαν άλλη επιλογή.

«Το περίπτερο είναι δύσκολη δουλειά. Δεν μπαίνει ο καθένας μέσα εκεί, παρά μόνον αν τον σπρώχνει η ανάγκη», παρατήρησε η κ. Ρίτσα Παπαγεωργίου, που ανέλαβε το περίπτερο όταν έκλεισε η βιοτεχνία παιδικών ρούχων που διατηρούσε. Πρόκειται, άραγε, για τον θάνατο του περιπτερούχου; «Ας ελπίσουμε πως δεν ζούμε το τέλος εποχής του περιπτέρου», ευχήθηκε η κ. Αγγούση.

Το κατάστημα είναι κλειστό λόγω... κρίσης
Εικόνα ερήμωσης -και όχι λόγω Δεκαπενταύγουστου- παρουσιάζουν μεγάλοι εμπορικοί δρόμοι της Αθήνας και των προαστίων, δρόμοι που κάποτε έσφυζαν από ζωή. Αδειες βιτρίνες και συσσωρευμένη αλληλογραφία στις πόρτες καταστημάτων δίνουν το στίγμα στους δρόμους της πρωτεύουσας. Μαζί με την επιγραφή «Πωλείται ή Ενοικιάζεται το παρόν», συχνά πολυκαιρισμένη. Ακόμη και μαγαζιά-γωνία -κυριολεκτικά μιλώντας- όπως το κατάστημα λευκών ειδών στη συμβολή των οδών Ερμού και Νίκης βάζουν «λουκέτο».

Τα πρώτα συμπεράσματα της έρευνας της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου για την καταγραφή των εμπορικών επιχειρήσεων που έκλεισαν το τελευταίο διάστημα είναι αποκαρδιωτικά: σε σύνολο 3.421 καταστημάτων σε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, του Κολωνακίου, του Αμαρουσίου, της Νέας Ιωνίας, της Κηφισιάς, του Χαλανδρίου, της Καλλιθέας και του Πειραιά, έχουν κλείσει 505 καταστήματα. Τη θλιβερή πρωτιά κατέχει η οδός Σταδίου, όπου πλέον 1 στα 4 καταστήματα έχει κλείσει, ενώ η αναλογία στην οδό Πανεπιστημίου είναι 1 στα 5.

Μόλις προχθές ο πρόεδρος της Κεντρικής Ενωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος κ. Γ. Κασιμάτης εκτίμησε ότι έως το τέλος του χρόνου τα «λουκέτα» θα φτάσουν πανελλαδικώς τα 100.000 και οι άνεργοι στον κλάδο θα ξεπεράσουν τους 150.000.

Και δεν πρόκειται για μια ιδιότυπη «πλειοδοσία».

Είναι σήμα κινδύνου.
Της Ζώγιας Κουταλιανού
12.8.2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ShareThis