«Ρωτώντας πας στην Πόλη» έλεγε η γιαγιά μου και για άλλη μία φορά η αείμνηστη επιβεβαιώθηκε πλήρως. Στις 6 Ιανουαρίου σημειώναμε σε αυτή τη στήλη το εξής:
«Κι επειδή άκουσα πρόσφατα τον Πρόεδρο της Βουλής να παραδίδει μαθήματα κοινωνικής δικαιοσύνης, μου γεννήθηκε μια πολύ απλή απορία:οι δεκαέξι μισθοί με τους οποίους αμείβονται ετησίως οι υπάλληλοι της Βουλής είναι προνόμιο ή δικαίωμα; Αν είναι προνόμιο, θα καταργηθεί; Αν είναι δικαίωμα, προτίθεται το ΠαΣοΚ να επεκτείνει το μέτρο και στους υπόλοιπους μισθωτούς;».
Προς τιμήν του, ο Πρόεδρος της Βουλής μπήκε στον κόπο να απαντήσει. Είπε ότι το σχετικό καθεστώς έχει καθιερωθεί επί Ελευθερίου Βενιζέλου, πράγμα που δεν εξηγεί αν πρόκειται για προνόμιο ή δικαίωμα. Και είπε επίσης ότι ο ίδιος προτίθεται να ζητήσει την υπαγωγή στη φορολογική κλίμακα του 15ου και του 16ου μισθού των υπαλλήλων της Βουλής.
Εκεί λοιπόν δικαιώνεται η γιαγιά μου. Διότι ρωτώντας τον Πρόεδρο μπορεί να μη μάθαμε αν οι δεκαέξι μισθοί είναι προνόμιο ή δικαίωμα αλλά πληροφορηθήκαμε ότι οι υπάλληλοι της Βουλής όχι μόνο παίρνουν δεκαέξι μισθούς ετησίως αλλά και ότι οι δύο εξ αυτών είναι αφορολόγητοι! ΄Η, για να είμαι πιο ακριβής, φορολογούνται αυτοτελώς με ένα ποσοστό πολύ χαμηλότερο της κανονικής φορολογικής κλίμακας.
Δεν ξέρω αν και γι΄ αυτό ευθύνεται ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Πληροφορούμαι όμως πως όταν ετέθη το θέμα στο διευρυμένο Υπουργικό Συμβούλιο προ της κατάθεσης του προϋπολογισμού, ο Γραμματέας της ΚΟ του ΠαΣοΚ κ. Χρ. Παπουτσής υπεραμύνθηκε της μισθολογικής κατάστασης των υπαλλήλων της Βουλής υποστηρίζοντας ότι όλα αυτά (και πολλά άλλα αντίστοιχα...) εμπίπτουν στην κατηγορία «κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων», τα οποία ουδείς δικαιούται να αμφισβητεί.
Η βασική απορία όμως του γράφοντος παραμένει. Οι δεκαέξι μισθοί (εκ των οποίων οι δύο αφορολόγητοι...) αποτελούν προνόμιο ή δικαίωμα; Από τη στιγμή που ο Πρόεδρος της Βουλής και ο Γραμματέας της ΚΟ του ΠαΣοΚ δείχνουν να το θεωρούν δικαίωμα, δικαιούμαι απολύτως να ρωτήσω: Πότε θα κινηθεί το ΠαΣοΚ ώστε το δικαίωμα αυτό να επεκταθεί σε όλους τους μισθωτούς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα;
Διότι και οι δύο προαναφερθέντες έχουν ισχυρή αίσθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και θεωρώ απίθανο είτε να προστατεύουν κατηγορίες προνομιούχων είτε να διαφωνούν με την εφαρμογή βασικών δικαιωμάτων σε όλους τους εργαζομένους. Ενώ αποκλείω παντελώς άλλα να λένε στους υπαλλήλους της Βουλής και άλλα σε εμάς, τους υπόλοιπους.
Του Ι.Κ. Πρετεντέρη
Πηγή Το Βήμα
9.1.2010
2 σχόλια:
Αυτη η αλητεια (οπως και ολες οι παρομοιες που ξεχωριζουν τα διορισμενα κομματοσκυλα-δημοσιους υπαλληλους απο τους υπολοιπους Ελληνες) πρεπει να σταματησει ΤΩΡΑ.
Γιατι αλλιως βλεπω οτι θα πλακωνομαστε μεταξυ μας σε λιγο καιρο...
@αντώνης
Σε περιόδους στενότητας οικονομικών πόρων δεν μπορεί αυτοί που την πληρώνουν να είναι πάντοτε οι μισθωτοί/συνταξιούχοι.
Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει το γεγονός πως ακόμη και ανάμεσα στους δημοσίους υπαλλήλους υπάρχουν πολίτες Α και πολίτες Β κατηγορίας.
Αυτά πρέπει να εξαλειφθούν εφ΄όσον μιλάμε για ισονομία πολιτών.
Για να εξαλειφθούν 2 δρόμοι υπάρχουν :
Είτε να καταργηθούν τα προνόμια κάποιων "χλιδάτων" κατηγοριών εργαζομένων είτε τα ίδια προνόμια να επεκταθούν και στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα και στους συνταξιούχους.
Και εφ΄όσον το δεύτερο δεν είναι εφικτό τότε μάλλον θα πρέπει να συμβεί το πρώτο (εμείς θέλουμε, η κυβέρνηση θα το κάνει?)
Δημοσίευση σχολίου