Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Τα χρέη και το μοιραίο


Καθώς χθες έβλεπα το κόστος ασφάλισης του ελληνικού χρέους έναντι αθέτησης πληρωμών (CDS) να διαμορφώνεται σε νέο ιστορικό υψηλό και την περίφημη διαφορά (spread) στην απόδοση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου έναντι του αντίστοιχου γερμανικού να πλησιάζει επικίνδυνα το ιστορικό υψηλό κατά το αποκορύφωμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης, πιέζοντας και τις τραπεζικές μετοχές και το Χρηματιστήριο, απευθύνθηκα σε κορυφαίο στέλεχος διεθνούς τράπεζας να μου εξηγήσει αν και πότε πτωχεύουμε...

Παρά τη διακήρυξη εξάλλου της χώρας μας ότι αυτή τη φορά λαμβάνουμε όντως αυστηρά μέτρα λιτότητας για την εξυγίανση των δημοσιονομικών μας μεγεθών, οι επενδυτές και οι αγορές συνεχίζουν να μας κοιτούν με «μισό μάτι». Τα 10ετή CDS είναι π.χ. πλέον πολλαπλάσια της Ιταλίας και αρκετά μεγαλύτερα των αντίστοιχων της Λιθουανίας, της Ουγγαρίας, της Ρουμανίας και της Τουρκίας, χωρών που βρίσκονται μακριά από την αγκαλιά της ευρωζώνης. Μήπως πρόκειται για υπερβολές των αγορών; ρώτησα το κορυφαίο στέλεχος.

Οι αγορές, μου ανέφερε, είναι πεπεισμένες ότι η Ελλάδα δεν είναι «καλός πιστωτικός κίνδυνος». Οι αγορές, μου επανέλαβε, έχουν ξεπεράσει τις διαβεβαιώσεις όχι μόνο του οικονομικού της επιτελείου, αλλά και των Βρυξελλών, καθώς μπορεί οι εταίροι μας να θέλουν να αποτρέψουν τη χρεοκοπία μιας χώρας-μέλους της ευρωζώνης, εν τούτοις κανένας διαχειριστής θεσμικών χαρτοφυλακίων δεν θέλει να ακούει λόγια, αλλά να βλέπει έργα. Η Ελλάδα, μου ανέφερε, αυτή τη στιγμή βρίσκεται πραγματικά με την «πλάτη στον τοίχο», καθώς δεν μπορεί να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές, διότι απλώς κανένας δεν τη δανείζει!.. Αφού λοιπόν οι αγορές θα δάνειζαν αυτή τη στιγμή πιο εύκολα τη Ρουμανία, εύλογο είναι και το αντίστοιχο κόστος ασφάλισης του χρέους της έναντι αθέτησης πληρωμών να είναι μικρότερο αυτού της Ελλάδας...

Τα πράγματα δείχνουν λοιπόν ότι ο κίνδυνος να αυξηθεί περαιτέρω το κόστος δανεισμού- με συνέπεια είτε είμαστε μέσα είτε έξω από την ευρωζώνη να είναι ένα και το αυτό- είναι πλέον υπαρκτός. Οι αγορές θέλουν να μειώσουμε γενναία τις δαπάνες και να προχωρήσουμε σε σκληρά και βίαια μέτρα. Η χώρα πάλι δεν δείχνει να θέλει να ακολουθήσει μια τόσο σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή. Το θέμα είναι όμως ότι τα υπέρογκα χρέη και το ξεχείλωμα των δημοσιονομικών μεγεθών κατά την περασμένη χρονιά δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια εφησυχασμού.


Του Τ. Μαντικίδη
Πηγή Το Βήμα
21.1.2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ShareThis