Προσφάτως, συνεργεία της νομαρχίας Θεσσαλονίκης κατέσχεσαν φορτίο με σάπια κάστανα… κινεζικής προέλευσης, τα οποία προορίζονταν για την αγορά.
Καλά, δεν έχουμε εμείς κάστανα και φέρνουμε από τα βάθη της Ασίας;
Ασφαλώς και έχουμε. Τα πιο πολλά βουνά μας είναι φορτωμένα με καρποφόρες καστανιές, όμως λίγοι αγρότες μας μπαίνουν στον κόπο να σκαρφαλώσουν στις πλαγιές του Πηλίου, της Οσσας, του Γράμμου, του Πάικου κ.α. να μαζέψουν τον καρπό. Και όσοι το κάνουν τα πωλούν σε απίστευτα υψηλές τιμές, σε σημείο που να αναγκάζεται ο καταναλωτής να καταφύγει στα κινέζικα. «Σας φαίνεται λογικό να σαπίζουν τα κάστανα στα δικά μας βουνά και να φέρνουμε από την Κίνα σάπια;» ρώτησα καστανοπαραγωγό από τις Σέρρες και η απάντηση ήταν αφοπλιστική: «Τα δικά μας στις οργανωμένες καλλιέργειες έχουν πολλή δουλειά και στο βουνό δύσκολα ανεβαίνει κανείς για να μαζέψει».
Να ’ταν μόνο τα κάστανα! Τα βαπόρια ξεφορτώνουν στα λιμάνια μας σκόρδα Κίνας, λεμόνια Χιλής, ακτινίδια Νέας Ζηλανδίας κ.ά. τα οποία φτάνουν στο πιάτο μας διασχίζοντας, αποθηκευμένα στα αμπάρια, χιλιάδες χιλιόμετρα και σε συνθήκες που επηρεάζουν την ποιότητά τους. Μετά τα είδη ρουχισμού, τα παπούτσια, τις ομπρέλες και τις πάσης φύσεως μικροηλεκτρονικές συσκευές, κ.λπ. οι Κινέζοι εισβάλλουν και στο στομάχι μας. Το ίδιοι και οι Χιλιανοί και οι Νεοζηλανδοί από την άκρη της άκρης του κόσμου. Βεβαίως στις συνθήκες της ελεύθερης αγοράς κανένας δεν μπορεί να εμποδίσει κανέναν να διακινεί τα προϊόντα του εφόσον φυσικά τηρεί τους κανόνες λειτουργίας της. Είναι επίσης λογικό να εισάγουμε τροπικά και εξωτικά φρούτα που δεν ευδοκιμούν στη δική μας γη και όλοι έχουμε το δικαίωμα να απολαύσουμε αβοκάντο, ανανά, μάνγκο, παπάγια, έστω και αν τα μοσχοπληρώνουμε. Ομως το να φέρνουμε καραβιές κάστανα και άλλα γεωργικά προϊόντα τα οποία μπορούμε να καλλιεργήσουμε ή υπάρχουν, σε αφθονία μάλιστα, στα δάση, παραείναι πολυτέλεια. Το γιατί εμφανίζεται και μάλιστα εκτεταμένο το φαινόμενο μια χώρα όπως η δική μας με ευλογημένο κλίμα και χώμα να καταγράφει διαρκώς αρνητικό ισοζύγιο στα αγροτικά προϊόντα της είναι τοις πάσι γνωστό. Παραμένει όμως κάτω από το χαλί, ακόμη και όταν με αφορμή τις κινητοποιήσεις των αγροτών τίθεται υπό συζήτηση και σε δραματικούς από τους ίδιους τόνους, το μέλλον της γεωργίας και της κτηνοτροφίας και φυσικά το δικό τους.
Ποια είναι η αλήθεια που κρύβουμε; Οι αγρότες αποφεύγουν τις νέες καλλιέργειες γιατί -μολονότι δεν το ομολογούν, όπως ο καστανοπαραγωγός- «έχουν πολλή δουλειά» επιμένοντας σε παραδοσιακές, που τους αποφέρουν εισόδημα μόνο και μόνο γιατί επιδοτούνται γενναία από τις Βρυξέλλες.
Αρνούνται να συμφιλιωθούν με την ιδέα ότι η κάνουλα με τα ευρώ της Ε.Ε. κλείνει οριστικά σε τρία χρόνια και θα πρέπει να στραφούν στην παραγωγή άλλων δυναμικών γεωργικών προϊόντων που μπορεί να απαιτούν μόχθο και παρουσία στο χωράφι, δημιουργούν όμως ελπίδες ότι το αγροτικό νοικοκυριό δεν θα αφανιστεί.
Tου Σταυρου Τζιμα
Πηγή Καθημερινή
8.1.2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου