«Θα μπορούσε άραγε να είχε προβλεφθεί και συνακόλουθα να είχε αποφευχθεί η παγκόσμια κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα με τη βοήθεια των συστημάτων πληροφορικής risk management;». Αυτό είναι το πρώτο και πλέον καίριο ερώτημά μας προς τον κ. Alan Russell, επικεφαλής της SAS Institute Inc. για όλον τον κόσμο, αναφορικά με την εφαρμογή πρακτικών ρίσκου στα συστήματα λογισμικού και υπολογιστών, με τα οποία η εταιρεία προμηθεύει τους πελάτες της, κυρίως τράπεζες και άλλους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Ο κ. Russell επισκέφθηκε για λίγες ώρες την Ελλάδα, εκπροσωπώντας τη SAS Institute Inc. ως ομιλητής στο συνέδριο ΙΤ management που διεξήχθη την προηγούμενη εβδομάδα στην Αθήνα. «Δυστυχώς οι τράπεζες μέχρι σήμερα δεν έχουν σύστημα διαχείρισης πιστωτικών κινδύνων (risk management)» απαντά ο κ. Russell. «Η αλήθεια είναι» συνεχίζει «ότι διαθέτουν συστήματα, τα οποία με προθυμία αγοράζουν, τα αναβαθμίζουν αλλά τελικά δεν κάνουν διαχείριση κινδύνων. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Οι επικεφαλής των ανάλογων τμημάτων των τραπεζών και άλλων παρόμοιων οργανισμών δεν έχουν την απαιτούμενη πείρα να διαχειρισθούν ένα τόσο πολύπλοκο "ρίσκο" που αποτελείται από πολλές παραμέτρους. Αν λοιπόν δεν υπάρχουν τα στελέχη που πρέπει να κατανοούν πώς πρέπει να χρησιμοποιούνται τα συστήματα αυτά και πώς τα στοιχεία που τους παρέχουν, τότε δεν είναι δυνατόν να λαμβάνονται υψηλές αποφάσεις. Μπορείς να έχεις όσα συστήματα θέλεις» καταλήγει ο κ. Russell «μόνο που πρέπει να είναι χρήσιμα».
- Πώς θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί η κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα με ή χωρίς τη βοήθεια συστημάτων risk management;
«Θα μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα για να αποφύγουν την κρίση. Με ή χωρίς τη βοήθεια των συστημάτων. Δυστυχώς, όμως, δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στον στιγμιαίο ανταγωνισμό και αδιαφορούν για όλα τα άλλα. Ετσι φθάσαμε στο σημείο οι τράπεζες να δίνουν επισφαλή δάνεια, κυρίως στεγαστικά, τις πιο πολλές φορές πάνω από την αξία του ακινήτου, σε κοινωνικές ομάδες οι οποίες ήταν δύσκολο να τα εξυπηρετήσουν. Η στροφή αυτή, λοιπόν, σε δανειστές "ρίσκου" δημιούργησε αρχικά το πρόβλημα. Η συνέχεια είναι γνωστή. Οι τράπεζες χρησιμοποίησαν δύο "μοντέλα". Το παλιό μοντέλο που συνοψίζεται στη λογική "δίνω το δάνειο και κρατάω και το νέο μοντέλο", σύμφωνα με το οποίο "μαζεύω" πολλά δάνεια ως και ένα εκατομμύριο, τα "πακετάρω" και στη συνέχεια τα πουλώ σε άλλη τράπεζα.
Από εκεί άρχισε το μεγάλο χρηματοπιστωτικό πρόβλημα, η "καρδιά" του οποίου δεν ήταν παρά η λανθασμένη απόφαση σε επίπεδο μάνατζμεντ, να χορηγήσουν δάνεια σε ανθρώπους που δεν μπορούσαν να τα αποπληρώσουν. Βέβαια υπάρχουν και τράπεζες, όπως στη Βρετανία η HSBC και στις ΗΠΑ η Wells Fargo, οι οποίες δεν αντιμετωπίζουν τέτοιου είδους πρόβλημα και δεν χρειάζονται οικονομικές ενισχύσεις. Υπάρχουν όμως και πάρα πολλές τράπεζες οι οποίες πλέον βρίσκονται σε οριακό σημείο».
- Η κρίση κάποια στιγμή θα περάσει, αφήνοντας μεγάλες ή και μικρές απώλειες σε πολλούς τομείς των οικονομιών παγκοσμίως. Τι θα πρέπει, λοιπόν, να προσέξουν στο μέλλον οι μάνατζερ και τι αποφάσεις πρέπει να λάβουν με τη βοήθεια των συστημάτων για διαχείριση ρίσκου, προκειμένου να μην προκληθεί ξανά παρόμοια κρίση;
«Το σπουδαιότερο σημείο που πρέπει να προσέξουν δεν είναι το λογισμικό ή κάποιο άλλο μέρος του συστήματος αλλά η αλλαγή της προσέγγισης του ρίσκου. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να φροντίζουν οι μάνατζερ που διαχειρίζονται και επωμίζονται το ρίσκο είναι η σωστή διερεύνηση του κατά πόσον το προϊόν που αγοράζουν ή πωλούν είναι ασφαλές. Κάτι, δηλαδή, ανάλογο με την περίπτωση των φαρμακοβιομηχανιών, οι οποίες δεν πωλούν κάποιο προϊόν, αν δεν εξασφαλίσουν από τις κρατικές αρχές πιστοποίηση ότι το συγκεκριμένο σκεύασμα είναι ασφαλές για τους καταναλωτές.
Με βάση τα δεδομένα αυτά μια νέα ρύθμιση της λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών οργανισμών από πλευράς πολιτείας κρίνεται σε πρώτη φάση απαραίτητη. Ενα άλλο σημείο, εξίσου σπουδαίο, που χρήζει άμεσης προσοχής είναι να αλλάξει το καθεστώς της αμοιβής των μάνατζερ με πλουσιοπάροχα "μπόνους" ειδικά, μάλιστα, σε περιόδους προβληματικές για τις αγορές.
Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τα καθεαυτού συστήματα διαχείρισης ρίσκου και κυρίως το λογισμικό, το πρώτο πράγμα είναι οι μάνατζερ να γνωρίζουν τι ακριβώς κάνει το λογισμικό αυτό. Και φυσικά δεν θα πρέπει να το αγνοούν. Δεν χρειάζεται να υπακούουν τυφλά σε όποιες επισημάνσεις τούς δίνει, αλλά καλό θα είναι να τις συνεκτιμούν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Ακόμη είναι απαραίτητη η τροφοδοσία των βάσεων δεδομένων με περισσότερα στοιχεία, έτσι ώστε οι εκτιμήσεις των συστημάτων να είναι περισσότερο αληθείς, αξιόπιστες και όσο το δυνατόν κοντά στην πραγματικότητα.
Επίσης, θα πρέπει οι μάνατζερ αλλά και τα άλλα στελέχη που χειρίζονται τα εν λόγω συστήματα να εκπαιδεύονται πάνω σε αυτά, πρακτικά, με σενάρια του τύπου "τι θα μπορούσε να γίνει αν...";».
- Μια και ο λόγος για ρύθμιση ποιο παρεμβατικό μέτρο της πολιτείας προς τη χρηματοπιστωτική αγορά θα κρίνατε ότι έχει προοπτικές να είναι αποτελεσματικό;
«Οπως αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων η Βασιλεία ΙΙ, όπως έχει ενσωματωθεί στις τοπικές ρυθμίσεις της χρηματοπιστωτικής αγοράς κάθε χώρας αλλά και στις διαδικασίες των συστημάτων τα οποία η εταιρεία διαθέτει προς τις τράπεζες, δεν καλύπτει απόλυτα το "ρίσκο" των αγορών. Η Ευρωπαϊκή Ενωση πρέπει να προβεί σε νέες ρυθμίσεις προς την κατεύθυνση αυτή, με γνώμονα να καλύψει όσο το δυνατόν περισσότερο εύρος, προς όφελος και των ίδιων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, των συναλλασσόμενων επιχειρήσεων και των ίδιων των πολιτών».
- Αυτό σε ό,τι αφορά την πολιτεία. Στο καθεαυτού σύστημα υπάρχει δικλίδα ασφαλείας η οποία να προστατεύει την ίδια την τράπεζα-χρήστη από τυχόν λανθασμένη επιλογή άρα και από έκθεσή της σε μεγαλύτερο ρίσκο;
«Με την κατάλληλη παραμετροποίηση του λογισμικού και κάποιες ρυθμίσεις στο σύστημα μπορούμε να εφαρμόσουμε τη διαδικασία που ονομάζεται capital charge. Με βάση τη διαδικασία αυτή, όσο το σύστημα αντιλαμβάνεται ότι ο μάνατζερ καταλαβαίνει τι κάνει και έχει επίγνωση του ρίσκου, τότε του εξασφαλίζει πρόσβαση σε μεγαλύτερο κεφάλαιο προκειμένου να λάβει τις κατάλληλες αποφάσεις. Αν, αντίθετα, αντιληφθεί ότι ο μάνατζερ δεν έχει κατανοήσει ότι εκθέτει την εταιρεία σε μεγάλο ρίσκο, τότε μειώνει την ποσότητα κεφαλαίου στην οποία έχει πρόσβαση ο συγκεκριμένος μάνατζερ, ώστε να διασφαλισθεί ο χρηματοπιστωτικός οργανισμός από έκθεση σε υπερβολικό ρίσκο».
Ποια είναι η εταιρεία SAS Institute
Η SAS Institute είναι εταιρεία-ηγέτις παγκοσμίως στο λογισμικό και στην ανάπτυξη υπηρεσιών για επιχειρήσεις, κυρίως του τραπεζικού τομέα. Δραστηριοποιείται στην εν λόγω αγορά από το 1976 και οι καινοτόμες εφαρμογές της χρησιμοποιούνται σε 45.000 σημεία 109 χωρών. Μεταξύ των εταιρειών που τις χρησιμοποιούν περιλαμβάνονται 91 από τις 100 κορυφαίες εταιρείες της «Fortune Global 500», με αποτέλεσμα να αναπτύσσουν αποδοτικότερες σχέσεις με τους πελάτες και τους προμηθευτές τους, να έχουν τη δυνατότητα λήψης καλύτερων αποφάσεων, και να λειτουργούν αποτελεσματικότερα. Η SAS Ελλάδος (SAS Institute SA) δραστηριοποιείται στην Ελλάδα και στην Κύπρο από το 2000. Η ανεξάρτητη λειτουργία της SAS προέκυψε από τις αυξημένες ανάγκες της αγοράς και την τάση των επιχειρήσεων για υιοθέτηση των λύσεων Business Intelligence.
Σε αυτό το διάστημα η SAS Ελλάδος παρείχε αξιόπιστες και εξειδικευμένες λύσεις σε σειρά κάθετων αγορών. Σήμερα οι λύσεις της εταιρείας χρησιμοποιούνται στους κλάδους των τραπεζών, των ασφαλιστικών εταιρειών, των τηλεπικοινωνιών, του δημόσιου τομέα και σε πελάτες άλλων κλάδων.
Του Γερ. Ζώτου
ΠΗΓΗ ΤΟ ΒΗΜΑ
19.10.08
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου