Δεν υπάρχουν άγονες γραμμές. υπάρχουν άγονες σκέψεις

Δεν υπάρχουν άγονες γραμμές, υπάρχουν άγονες σκέψεις του Γ. Νικητιάδη (3.10.08) O όρος «άγονη γραμμή» με τον οποίο χαρακτηρίζεται στη χώρα μας κάθε ακτοπλοϊκή σύνδεση που δεν εμφανίζει επιβατικό ή εμπορευματικό και συνεπώς επιχειρηματικό ενδιαφέρον είναι όχι απλώς προϊόν άγονης και ελλειμματικής σκέψης αλλά ακόμη χειρότερα αποτέλεσμα της μονοσήμαντης ταξικής πολιτικής που ασκείται στον χώρο της ακτοπλοΐας υπέρ των πλοιοκτητών και εις βάρος των επιβατών των μικρών νησιών. Κανένα άλλο κράτος στον πλανήτη μας δεν θα χαρακτήριζε με τον τρόπο αυτό, τον τόσο άγονο, άγονη τη σύνδεση με έναν από τους πιο σημαντικούς, αν όχι τον σημαντικότερο πολιτισμό στον κόσμο, τον πολιτισμό του Αιγαίου. Αξίζει όμως να δει κάποιος, πέρα από τις πολιτισμικές ευαισθησίες που όλοι θα έπρεπε να έχουμε για τόσο σημαντικά πολιτιστικά αγαθά, ποιοι άλλοι λόγοι αιτιολογούν τις παραπάνω αναφορές: Είναι ή όχι υποχρέωση της πολιτείας να διασφαλίζει ασφαλή, επαρκή και οικονομική σύνδεση στους πολίτες της χώρας, άρα και στους νησιώτες, με τον τόπο κατοικίας τους και την υπόλοιπη χώρα; Προφανώς, είναι. Είναι ή δεν είναι η πρόσβαση των νησιωτών στις υπηρεσίες μεταφορών δημόσιο αγαθό και δικαίωμα που δεν μπορεί να καθορίζεται με τη λογική κόστους- ωφέλειας; Προφανώς, είναι. Οφείλει ή όχι το κράτος να λειτουργεί ισομερώς στην κατεύθυνση της οικονομικής ανάπτυξης όλων των περιοχών του και στην άρση του αποκλεισμού; Προφανώς, οφείλει. Αφού οι πολίτες της χώρας μας είναι κατά το Σύνταγμα ίσοι, υποχρεούται ή όχι η πολιτεία να διασφαλίσει σε ίδιες θαλάσσιες και χερσαίες αποστάσεις τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις μεταφοράς για όλους; Προφανώς, υποχρεούται. Αν όλα τα παραπάνω είναι προφανή, τότε η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να διαγράψει τον όρο «άγονη γραμμή» από τον τρόπο σκέψης της και με γόνιμο πια τρόπο: Να αξιώσει και να διαπραγματευθεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης πολιτικές που θα τείνουν στην άρση των εμποδίων της νησιωτικότητας με ενισχύσεις από τα Διαρθρωτικά Ταμεία για την καλύτερη ολοκλήρωση της εσωτερικής αγοράς και τη διασφάλιση της προσβασιμότητας. Να υιοθετήσει την αρχή του μεταφορικού ισοδύναμου με βάση την οποία απαιτείται η εναρμόνιση της τιμολογιακής επιβάρυνσης, θαλάσσιας και χερσαίας μεταφοράς, ανεξαρτήτως του μεταφορικού μέσου. Να χαράξει την ακτοπλοϊκή πολιτική της με επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι το πλοίο, ώστε να διαμορφώσει ολοκληρωμένο σύστημα μεταφορών. Να χαράξει μια πολιτική για τα νησιά που θα αναδεικνύει τη γονιμότητά τους και δεν θα επιδιώκει να τα καταστήσει σώνει και καλά άγονα, επειδή έτσι συμφέρει κάποιους πλοιοκτήτες. Ο κ. Γ. Νικητιάδης είναι βουλευτής Δωδεκανήσου του ΠαΣοΚ.

ΠΗΓΗ : ΤΟ ΒΗΜΑ