Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Τα στελέχη πληρώνονταν πανάκριβα, οι εταιρείες είχαν προβλήματα

Tα στελέχη πληρώνονταν πανάκριβα, οι εταιρείες είχαν προβλήματα

Oταν πριν από μέρες εκλήθη να καταθέσει ενώπιον της διακομματικής επιτροπής του Κογκρέσου, ο Ρίτσαρντ Φουλντ, ο άνθρωπος που οδήγησε τη Lehman Brothers, μια τράπεζα με ιστορία 158 ετών, στη χρεοκοπία, εντυπωσίασε.

Ευθύνες στους... άλλους

Ο γνωστός για την εκπληκτική του αλαζονεία και τον κακό του χαρακτήρα - επέρριψε σε όλους ευθύνες, πλην... του εαυτού του, προκαλώντας οργή στα μέλη της επιτροπής, που θα ήθελαν τουλάχιστον να ακούσουν ένα mea culpa από τον άνθρωπο, που τελικώς όχι μόνον θεωρείται υπεύθυνος για τη χρεοκοπία, αλλά ο οποίος αποχώρησε έχοντας συγκεντρώσει το αμύθητο ποσό των 500 εκατομμυρίων δολαρίων από τους μισθούς και τα bonus, στη διάρκεια των τελευταίων οκτώ ετών που διετέλεσε επικεφαλής της τράπεζας.

«Ξυπνώ τα βράδια και αναρωτιέμαι τι θα μπορούσα να έχω κάνει διαφορετικά» ήταν το μόνο που είπε ο κ. Φουλντ, για να συμπληρώσει ότι το ποσό που του καταλογίζουν ότι κέρδισε ως πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος όλα αυτά τα χρόνια δεν ξεπερνά τα 250 εκατομμύρια δολάρια, ένα μεγάλο μέρος των οποίων ήταν μετοχές που εξαφανίστηκαν μαζί με την τράπεζα. Τις ημέρες της δόξας του, πολύ πριν διανοηθεί κανείς ότι η τράπεζα θα είχε αυτήν την κατάληξη, η περιουσία του κ. Φουλντ υπολογιζόταν κοντά στο 1 δισεκατομμύριο δολάρια!

Αστρονομικοί μισθοί

Η κατάρρευση της Lehman και η δημοσιοποίηση των αστρονομικών ποσών που κέρδιζε ο Φουλντ, την ώρα που χιλιάδες εργαζόμενοι έχαναν τη δουλειά τους, και χιλιάδες άλλοι έβλεπαν τις οικονομίες τους να εξανεμίζονται, επανέφερε στο φως της δημοσιότητας το ζήτημα των ακριβοπληρωμένων στελεχών τραπεζών, χρηματοπιστωτικών οργανισμών και άλλων επιχειρήσεων, οι οποίοι αμείβονται με ποσά που σύμφωνα με επίσημα στοιχεία είναι 364 φορές περισσότερα από όσα κερδίζει ο μέσος Αμερικανός εργαζόμενος. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη δεκαετία 1996-2006, οι μισθοί των ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων αυξήθηκαν 45%, όταν η αντίστοιχη αύξηση για τον μέσο Αμερικανό εργαζόμενο ήταν μόλις 7%.

Ο επικεφαλής της Lehman δεν ήταν ο πρώτος που εμφανιζόταν ενώπιον της επιτροπής του Κογκρέσου, η οποία στην περίπτωσή του διερευνά το ενδεχόμενο απάτης, που αν αποδειχθεί θα μπορούσε θεωρητικά να οδηγήσει στην απόδοση ποινικών ευθυνών στον κ. Φουλντ.

Τον περασμένο Μάρτιο, μεσούσης της κρίσης της κτηματομεσιτικής αγοράς στις Ηνωμένες Πολιτείες, η ίδια επιτροπή, επικεφαλής της οποίας είναι ο Δημοκρατικός βουλευτής της Καλιφόρνιας, Χέντρι Ουάξμαν, είχε καλέσει τρία άλλα κορυφαία στελέχη, ζητώντας τους να δικαιολογήσουν τις αστρονομικές τους αμοιβές, την ώρα που εταιρείες τους και οι μέτοχοι έχαναν δισεκατομμύρια δολάρια εξαιτίας της κρίσης. Επρόκειτο για τους Αντζελο Μοτζίλο, επικεφαλής της Countrywide Financial, τον Στάνλεϊ Ο’ Νιλ, πρώην επικεφαλής της Merrill Lynch και τον Tσαρλς Πρινς, πρώην επικεφαλής της CitiGroup, oι οποίοι σύμφωνα με έκθεση που είχε στην κατοχή της η επιτροπή, στο διάστημα μεταξύ του 2002 και του 2006 έλαβαν συνολικά 460 εκατομμύρια δολάρια σε μισθούς και bonus.

Το ζήτημα των απολαβών και των αποζημιώσεων των υψηλόβαθμων στελεχών, κυρίως των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών οργανισμών που κινδυνεύουν απασχόλησε και το Κογκρέσο, το οποίο στον νόμο που ψήφισε για τη χορήγηση 700 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη διάσωσή τους, προβλέπει τον έλεγχο και τον περιορισμό των αμοιβών των στελεχών των προβληματικών τραπεζών που λαμβάνουν κρατική επιχορήγηση. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι ευρύτερο, και κατά την άποψη πολλών αναλυτών δεν μπορεί να επιλυθεί παρά μόνον εάν στο εξής οι μέτοχοι έχουν δικαίωμα να ορίζουν όριο στις απολαβές των ανώτατων στελεχών των εταιρειών τους, κάτι που εν μέρει ισχύει σήμερα στη Βρετανία.

Να υπάρχει μέτρο

Η πρόταση αυτή, ωστόσο, έχει σοβαρούς αντιπάλους, που χρησιμοποιούν ως βασικότερο αντίλογο το επιχείρημα ότι στην ελεύθερη αγορά δεν μπορούν να υπάρχουν περιορισμοί στους μισθούς ανώτατων στελεχών, οι οποίοι έτσι και αλλιώς διαμορφώνονται με βάση την προσφορά και τη ζήτηση. Η κοινή λογική ωστόσο λέει ότι σε όλα πρέπει να υπάρχει ένα μέτρο. Κάτι που απεδείχθη, άλλωστε, με τον πλέον δραματικό τρόπο με τις εξελίξεις του τελευταίου μήνα.

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Steven Fraser: America’s Dream Palace, published by Yale University Press,2008.

Business Week.com

Financial Times

23 Σεπτεμβρίου 2008.

Τhe New York Times

5 Oκτωβρίου 2008.

CNN. Money.Com

Ann Woolner, Bloomberg.com

The Economist: Questions of Equity

ΠΗΓΗ : ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
18.10.08

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ShareThis