Tου Θανου Oικονομοπουλου
Πολιτικό κλισέ πια η δημόσια παραδοχή κομμάτων και κυβερνήσεων «οι δημοσκοπήσεις αποτελούν χρήσιμο εργαλείο δουλειάς...». Συνήθως, καταφεύγουν σε αυτό οι... μη προνομιούχοι από τις συγκεκριμένες δημοσκοπήσεις, τα κόμματα και οι πολιτικοί που βλέπουν τα ποσοστά τους να μειώνονται – γιατί αν είναι από τους ευνοημένους της δημοσκοπικής στιγμής, με επικοινωνιακή «σεμνότητα», η οποία όμως δεν κρύβει την ικανοποίησή τους για το «επιχείρημα» που τους προσφέρεται, συμφωνούν φυσικά στο ότι «οι μετρήσεις δεν είναι παρά η “φωτογραφία” που αποτυπώνει τη στιγμή και τις τάσεις της...», αλλά προσθέτουν ότι «σε κάθε περίπτωση η δημοσκόπηση αποτυπώνει την αναγνώριση του έργου μας από την κοινωνία...», έργου κυβερνητικού ή αντιπολιτευτικού κατά περίπτωση.
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
10.10.08
Το περίεργο όμως είναι πως το «πολιτικό προσωπικό», ακολουθώντας την τάση των (ηλεκτρονικών, κυρίως) ΜΜΕ για την «εντύπωση» που προσφέρεται και για κόντρες και την «αβάντα», σχεδόν πάντα εστιάζει το ενδιαφέρον του στις συζητήσεις και τις αναλύσεις που ακολουθούν κάθε φρέσκια δημοσκόπηση στις «πιασάρικες» απαντήσεις που δίνονται στα πάγια ερωτήματα από το δημοσκοπούμενο κοινό: πρόθεση ψήφου, καταλληλότερος πρωθυπουργός, παράσταση νίκης, δημοτικότητα υπουργών και στελεχών. Σε αυτές γίνεται... «τζόγος»! Τις άλλες, της «γενικού ενδιαφέροντος», συνήθως τις περνάνε «ντούκου», ίσως στη λογική του «τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται, τα δε δυσκόλως εννοούμενα... αγνοούνται»!
Ξεπετάνε τα ευρήματα που αποδεικνύουν την εντυπωσιακά χαμηλή εκτίμηση που τρέφει ο κόσμος για το «σύστημα» γενικά και τα κόμματα εξουσίας ειδικότερα, την έλλειψη εμπιστοσύνης σε ό,τι αφορά τη διαχείριση μεγάλων και πιεστικών προβλημάτων της «καθημερινότητας» (παιδεία, υγεία, οικονομία κ.λπ.), την ολοένα και γενικευόμενη πεποίθηση πως τα σκάνδαλα, η αδιαφάνεια, η διαπλοκή, η αναποτελεσματικότητα και ο μικροπολιτικαντισμός χαρακτηρίζουν τον δημόσιο βίο...
Υποτίθεται, πως πέρα από τις δημόσιες τοποθετήσεις και σχολιασμούς για τα «επίμαχα» πιασάρικα ερωτήματα όλα τα άλλα –τα λεγόμενα «ποιοτικά στοιχεία»– ευρήματα των δημοσκοπήσεων, αποτελούν αντικείμενο σοβαρής και «μη δημόσιας» συζήτησης και προβληματισμού, μέσα στα ίδια τα κόμματα γιατί από αυτά συνάγονται πιο αξιόπιστα και λιγότερο εξαρτημένα από την επικαιρότητα συμπεράσματα. Και λέμε «υποτίθεται», γιατί αν πράγματι αναπτυσσόταν αυτός ο προβληματισμός, κάποια στιγμή θα βλέπαμε και τα αποτελέσματά του στην πολιτική πρακτική του πολιτικού συστήματος.
Στο τελευταίο «Βαρόμετρο της Public Issue» για τον ΣΚΑΪ και την «Καθημερινή», η συντριπτική πλειοψηφία των ερωτηθέντων, ένα εκκωφαντικό 93% (υποθέτουμε ότι το υπόλοιπο 7% είναι... μοναχοί και πολιτικά πρόσωπα!) είναι απολύτως βέβαιο πως υπάρχουν πολιτικές ευθύνες για την υπόθεση του Βατοπεδίου - 93%! Λογικό είναι να σκεφθεί κανείς, πως αν οι πολιτικές εξουσίες εννοούσαν αυτό που λένε ότι «λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους τις απόψεις της κοινής γνώμης...» και μελετούν πολύ προσεκτικά, πέρα από τις εφήμερες εντυπώσεις, τα δημοσκοπικά ευρήματα, το λιγότερο που θα έπρεπε να κάνουν στο συγκεκριμένο πρόβλημα (να μείνουμε σε αυτό μόνο....) για να δείξουν πως τη σέβονται, θα ήταν με δικές τους πρωτοβουλίες να ριχθεί άπλετο φως στη σκανδαλώδη υπόθεση. (Οπως και στην περίπτωση των υποκλοπών, των κουμπάρων, των ομολόγων, της Siemens, των Πακιστανών...).
Και αντ’ αυτού, βλέπουμε ένα ανεξήγητο (που λογικά εκλαμβάνεται και ως ενοχικό...) «κούμπωμα» της πολιτικής ηγεσίας να επισπεύσει διαδικασίες, να παρακάμψει (και υπάρχουν τρόποι!) τυπικότητες και γραφειοκρατίες, να φθάσει η έρευνα που ήδη διεξάγεται το συντομότερο δυνατόν στον «πυρήνα» του προβλήματος, που ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ παρά να βρίσκεται στους πολιτικούς – όχι επειδή το «λέει» το 93% της κοινής γνώμης, αλλά γιατί είναι για τον στοιχειωδώς νοήμονα άνθρωπο φως φανάρι!
Περίεργη... «σχολή» άνοιξε ο τέως πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, με εκείνο το περιβόητο «όποιος έχει στοιχεία, να πάει στον εισαγγελέα», από τότε στο ίδιο «επιχείρημα» (και να πει κανείς πως πολιτικά και εκλογικά έκανε «καλό» στον εμπνευστή του;) καταφεύγουν όλοι όσοι καλούνται να διαχειρισθούν σκάνδαλα και ύποπτες υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση του Βατοπεδίου (επειδή την... προτροπή για εισαγγελέα επανέλαβε χθες και ο κ. Ρουσόπουλος), είναι πλέον ή βέβαιο, ότι χωρίς την ενεργό συμμετοχή υπουργών, πως το σκάνδαλο που τρέχουν τώρα να «μαζέψουν», δεν είναι δυνατόν να είχε αρχίσει. Τι πάει να πει, λοιπόν, «όποιος έχει στοιχεία, να πάει στον εισαγγελέα...»;
Μα, εδώ έχουν ΗΔΗ αναμειχθεί στη διερεύνηση εισαγγελείς (και όχι μόνο ένας!), έχουν πέσει πάνω σε «εμπλοκή» πολιτικών προσώπων (είτε εκ του πονηρού, είτε λόγω... βλακείας και ανεπάρκειας, όπως αφήνει να εννοηθεί η... προδικαστική «απόφαση» του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου περί «παραπλανηθέντων υπουργών»...) αλλά παρά ταύτα, η νόμιμη, συνταγματική και αυτονόητη εξέλιξη της διαδικασίας, να πάει δηλαδή ο φάκελος στη Βουλή για να λειτουργήσει αυτή ως προανακριτική επιτροπή, άπαξ και εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα, δεν έχει υπάρξει! Δηλαδή, σε τι συμπεράσματα περίμεναν να καταλήξει ο έτσι και αλλιώς καχύποπτος κόσμος, από τη στιγμή που... στους εισαγγελείς δεν επιτρέπουν να ψάξουν για πολιτικές ευθύνες, αλλά απαγορεύουν και στη Βουλή να ψάξει γι’ αυτές, επειδή... έχει αρχίσει δικαστική έρευνα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου