Σε κίνδυνο το ασφαλιστικό σύστημα
Κύριε διευθυντά
ΗΤράπεζα της Ελλάδος και οι Διοικήσεις των Τραπεζών που λειτουργούν στην χώρα εγγυώνται με υπευθυνότητα και κύρος τις αποταμιεύσεις των καταθετών τους. Ποιος αλήθεια κρατικός φορέας είναι σε θέση να εγγυηθεί τις εισφορές εκατομμυρίων πολιτών (εργαζόμενων και εργοδοτών) που αντιπροσωπεύουν οικονομίες απόμαχων της ζωής, και τις οποίες υποχρεώθηκαν να εμπιστευθούν σ’ ένα κράτος-μπαταχτσή, όπως το χαρακτήρισε σκωπτικά πριν από καιρό διακεκριμένος δημοσιογράφος.
Και ενώ οι συναλλασσόμενοι με τις ελληνικές τράπεζες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι (ασφαλείς από ένα σύστημα θεσμικά και λειτουργικά οχυρωμένο από κάθε μορφής χρηματοπιστωτική κρίση), τι είδους διαβεβαιώσεις για ήσυχο ύπνο μπορεί να δώσει στους ασφαλισμένους το καταχρεωμένο ελληνικό Κράτος Πρόνοιας;
O πρωθυπουργός της χώρας, ανήσυχος για τις επιδόσεις πολλών υπουργών του, έδωσε εντολή να ασχοληθούν με την πραγματική οικονομία και την εφαρμογή πολιτικών και κυβερνητικών δράσεων που να επιλύουν αποτελεσματικά τα καθημερινά προβλήματα των πολιτών. Είναι φανερό ότι ήθελε να επισημάνει ότι κάνει ζημιά η μοναδική τους φροντίδα για επίδειξη του προσωπικού τους προφίλ και ότι η κοινωνία είναι αρκετά ώριμη να ξεχωρίζει την καθαρά επικοινωνιακή προβολή ψευδεπίγραφων μεταρρυθμίσεων.
Ούτε λίγο ούτε πολύ η κυβέρνηση με τον ατυχή ασφαλιστικό της νόμο «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένη». Με τις ασυγχώρητες για σύγχρονο κράτος παλινωδίες του, όχι μόνο δεν βελτιώνεται και δεν εκσυγχρονίζεται το ασφαλιστικό σύστημα αλλά αντίθετα, όπως δείχνουν τα πράγματα, το οδηγούν σε απερίγραπτη διοικητική και διαχειριστική περιπέτεια και το χειρότερο χωρίς να υπάρχουν περιθώρια επιστροφής του στο προηγούμενο, που άξιζε καλύτερη τύχη.
Με την «οπερέτα» της κατάργησης εκατοντάδας ασφαλιστικών Ταμείων και την επιλογή οκτώ νέων διοικητών και προέδρων, οι οποίοι μαζί με πέντε αλεξιπτωτιστές (που διατηρήθηκαν παράνομα και αντιδεοντολογικά στις θέσεις τους σαν φίλα προσκείμενοι μιας περίτεχνα σχεδιασμένης πολεμικής επιχείρησης) θεωρήθηκαν οι πρωταγωνιστές μιας φαρσοκωμωδίας σύμφωνα με την οποία συντελέσθηκε η περιβόητη ενοποίηση και... «διεσώθη» η βιωσιμότητα των ασφαλιστικών Ταμείων.
Το θέαμα που αντικρίζουν οι ασφαλισμένοι στα εκατοντάδες γραφεία των διάσπαρτων ενοποιημένων τάχα 13 Ταμείων είναι περισσότερο αποκαρδιωτικό και από τις κασσάνδρειες προβλέψεις μου. Δεν μένει παρά να δούμε τώρα «ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό». Και μόνο που σκέπτομαι ότι τελικά τον λογαριασμό αυτό θα τον πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι, με γεμίζει αγανάκτηση και θυμό. Οχι τόσο γιατί θα είμαι ένας από αυτούς που θα πληρώσουν (όσο μου αναλογεί) έναν επώδυνο λογαριασμό, αλλά γιατί ήταν μάταιη η δημόσια κριτική που κάνω επί μήνες στον ασφαλιστικό νόμο, βγαίνοντας μπροστά ακόμη και από τα συνδικάτα και τους επαγγελματίες αναλυτές.
Σταυρος Τσουκαντας - Τέως Πρόεδρος Δ.Σ. του ΤΠΔΥ / Διόνυσος
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου