Δινουν την ευκαιρια συσπείρωσης των εργαζομένων για ανάκαμψη της επιχείρησης — Προϋπόθεση, η ειλικρινής ενημέρωση για τις επιπτώσεις Της Χριστινας Δαμουλιανου / xd@kathimerini.gr
Σε καιρούς οικονομικής κρίσης υπάρχει η τάση να φορτώνουν οι επιχειρήσεις πολύ περισσότερα φταιξίματα στην «αμαρτωλή οικονομία» από όσα πραγματικά της ανήκουν. Ωστόσο, οι απολύσεις, οι περικοπές δαπανών και τα κακά που τη συνοδεύουν είναι χειροπιαστές αλήθειες και έχουν άμεση αρνητική επίπτωση και στο ηθικό των εργαζομένων. Κάτι που επιδεινώνει τη δύσκολη φάση που πιθανόν να διέρχονται οι οργανισμοί.
Ετσι, αυτές τις μέρες έχουν «ανάψει οι κονδυλοφόροι» των ειδικών του μάνατζμεντ με άρθρα και συμβουλές για το ρόλο των οι μάνατζερ και των επικεφαλής ομάδων εργαζομένων, ώστε όχι μόνο να υποστηρίξουν το ηθικό των εργαζομένων τους –για να μην πέσει πιο χαμηλά– αλλά, σε τελευταία ανάλυση, να χρησιμοποιήσουν την κρίση αυτή σαν ευκαιρία για να τους συσπειρώσουν και να τους ενσταλάξουν τα γονίδια της συλλογικής ευθύνης απέναντι στην ευημερία της επιχείρησης. Αναβαθμίζοντας έτσι και το επίπεδο της αφοσίωσής τους προς αυτήν. Ακόμη και να τους δώσουν την ευκαιρία να διαπιστώσουν ότι είναι σε θέση να ανακαλύψουν ευκαιρίες προς όφελος και για την ανάκαμψη της επιχείρησής τους.
Ολα αυτά βέβαια θα ακούγονταν ως ευχολόγιο και εξαγγελία καλών προθέσεων εάν δεν μας περιέγραφαν και τον τρόπο της διοίκησης που υπόσχεται τα καλά αυτά αποτελέσματα. Με τον οποίο, όπως επισημαίνουν, όχι μόνο διασφαλίζεται η ισορροπία κόστους - οφέλους, αλλά και «θεραπεύει» τα όσα κακά είχαν δημιουργηθεί στο προσωπικό από ένα λανθασμένο μάνατζμεντ. Αναφερόμαστε στην ειδική σύμβουλο κ. Lindsay Blakely που φιλοξενείται στις σελίδες του Business Net για την οποία υψηλή προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί σε ανεπίσημες συναντήσεις που θα πρέπει να οργανώσει ο μάνατζερ προκειμένου να ενημερώσει με ειλικρίνεια το προσωπικό του για το πώς επηρεάζει η κρίση την επιχείρηση.
«Η κρίση είναι η κατάλληλη στιγμή για να φέρεις στην επιφάνεια τις δεξιότητες και την εμπειρία της ομάδας σου με το να τους κάνεις μέρος της διαδικασίας για την επίλυση του προβλήματος». Κρίσιμης σημασίας είναι ο ρόλος του μεσαίου μάνατζερ ο οποίος και αναλαμβάνει να μεταβιβάζει τα μηνύματα της ανωτάτης διοίκησης. Πρέπει εκείνος να εξηγεί τι δεν πήγε καλά στην επιχείρηση και πώς σχεδιάζει να προχωρήσει από εδώ και πέρα. Κάτι που προϋποθέτει αφ’ ενός ειλικρίνεια από την πλευρά της ηγεσίας, αφ’ ετέρου αφοσίωση από την πλευρά των εργαζομένων.
Με το να θεωρήσεις ότι είναι καλή «άμυνα» το να τους πεις ότι «για όλα φταίει η οικονομική κρίση» όταν οι πελάτες μειώνονται, οι μετοχές πέφτουν και άλλα σχετικά, επιλέγεις το πλέον επικίνδυνο μήνυμα που θα μπορούσες να στείλεις στο προσωπικό σου. Είναι αυτό ακριβώς που ανεβάζει τα επίπεδα της ανησυχίας τους και τους αποσυντονίζει από την εστίασή τους στην επίλυση του προβλήματος, ώστε η επιχείρηση να το ξεπεράσει.
Ωστόσο, δεν θα πρέπει οι μάνατζερ να επαναπαυθούν στο «μήνυμα της ηγεσίας» και μόνο. Ο ρόλος των μάνατζερ μεσαίου επιπέδου είναι ιδιαιτέρως σημαντικός και πρέπει να το διερμηνεύει στο προσωπικό με δικές του πρωτοβουλίες. Μία από αυτές είναι να οργανώνει συναντήσεις των εργαζομένων με μικροεκδηλώσεις στις οποίες, ταυτόχρονα, δίνεται και η ευκαιρία να ακούγονται και οι οποίες «φήμες» κυκλοφορούν ώστε να δίνονται οι σωστές απαντήσεις. Εννοείται ότι η διαφάνεια και το να «ανοίξει η επιχείρηση τα βιβλία της στους εργαζομένους της» είναι προϋπόθεση προκειμένου εκείνοι να αντιληφθούν και να κατανοήσουν τις όποιες αλλαγές χρειάζονται και το πώς θα συμβάλουν και οι ίδιοι με τη δική τους εργασία. Αυτό βέβαια προϋποθέτει ότι το προσωπικό έχει εκπαιδευθεί για να γνωρίζει πώς λειτουργεί η επιχείρηση. Προειδοποίηση πάντως είναι «προς Θεού, μην τους ζαλίσετε με δύσκολους οικονομικούς όρους όταν δεν τους γνωρίζουν».
Ο μάνατζερ πρέπει να γίνεται ιδιαιτέρως «ορατός» και διαθέσιμος, έστω κι αν εφαρμόζει την πολιτική «open doors». Το να πηγαίνει ο ίδιος και να μιλάει ξεχωριστά με τον καθένα για τη δουλειά του και για το τι ο καθένας χρειάζεται για τον στόχο μιας αλλαγής δεν πρέπει να θεωρείται micromana gement. Αντιθέτως, γίνεται και ο ίδιος μέλος της ομάδας κι αυτό δίνει κίνητρα στον εργαζόμενο για την επίτευξη ενός στόχου. Συμβαίνει, βέβαια, σε περιόδους οικονομικής κρίσης λόγω περικοπών και απολύσεων να υπάρχει κινητικότητα και υπερπροσφορά «ταλέντων» στην αγορά εργασίας. Κάτι που βάζει σε πειρασμό τις επιχειρήσεις για αντικαταστάσεις και νέες προσλήψεις. Ωστόσο, οι μάνατζερ δεν θα πρέπει να παραβλέπουν τα ταλέντα εκείνα που ήδη υπάρχουν στον οργανισμό τους και να μη συνάδουν με τη νοοτροπία ότι «στους δύσκολους καιρούς που ζούμε οι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι ευγνώμονες που διατηρούν τη θέση εργασίας τους».
Αντιθέτως, οι περίοδοι ύφεσης προσφέρονται για μεγαλύτερη επένδυση στους καλούς εργαζομένους κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί όχι απαραιτήτως με οικονομική ανταμοιβή είτε με προαγωγές -όταν δεν υπάρχουν τέτοιες δυνατότητες- αλλά και με την προώθηση της κινητικότητάς τους ώστε να αποκτήσουν περισσότερη εμπειρία, ευθύνες και άλλα υλικά είτε άυλα μέσα.
ΠΗΓΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
19.10.08
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου